علی شیروانی

(1343 هـ.خ)

در سال ۵۶ به فراگیری علوم حوزوی علاقه‌مند گشته، فراگیری علوم حوزوی را در مدرسه ملامحمد جعفر (معروف به مدرسه مجتهدی) آغاز کرد و همزمان با گذراندن دوره دبیرستان در رشته ریاضی فیزیک صرف و نحو و معانی و بیان و منطق و اصول فقه و فقه را نزد اساتید برجسته حوزه تهران (آیهالله ضیاء آبادی، آیت‌الله رحمانی، آیت‌الله رئوفی و دیگران) فرا گرفت. در سال ۶۱ پس از اخذ دیپلم، برای ادامه تحصیل به قم هجرت کرد. در سال تحصیلی ۶۴ ۶۵، بنا بر تقاضای امام جمعه وقت و مدیر مدرسه، برای تدریس به حوزه علمیه مسجد سلیمان عزیمت نمود. وی در آنجا دروس مختلف از جمله منطق، معالم الاصول و شرح لمعه را تدریس کرد. در سال ۶۵ با کسب امتیاز عالی و درجه ممتازی دوره سطح حوزه را به پایان رساند و به طور فعال و جدی، دوره خارج فقه و اصول را آغاز کرد و از درس وحید خراسانی و میرزا جواد آقا تبریزی بهره‌مند شد. به سبب علاقه فراوان به دیدگاههای اصولی شهید صدر، به حوزه اصولی ایشان راه یافت و از محضر شاگردان برجسته آن شهید سعید آیت‌الله حائری و آیت‌الله شاهرودی بهره برد. او در دوران تحصیل همزمان با فعالیت های علمی بارها برای تبلیغ به جبهه می رفت. همزمان با تحصیل فقه و اصول، فلسفه، کلام و تفسیر را از حسن‌زاده آملی و جوادی آملی آموخت. وی از همان آغاز به تدریس علاقه داشت. در بدو ورود به قم (سال ۶۱) معالم‌الاصول را تدریس کرد، و پیش از آن در تهران، ادبیات و منطق می‌گفت. از سال ۶۱ تا کنون (سال ۸۱) علاوه بر کتاب‌های رسمی حوزه (مانند اصول فقه، معالم الاصول، شرح لمعه، حاشیه، رسائل و کفایهالاصول) حلقات اصول شهید صدر، بدایهالحکمه، نهایهالحکمه، کشف‌المراد، اشارات و تنبیهات و بسیاری کتاب‌های دیگر را در حوزه و یا دانشگاه تدریس کرد. وی همزمان با حضور فعال در حوزه علمیه قم که تا کنون ادامه دارد در دانشگاه نیز به تحصیل و تدریس اشتغال داشت. در سال ۷۰ از میان تقریباً ۵۰۰ تن از فضلای شرکت کننده در آزمون ورودی کارشناسی ارشد الهیات و معارف، رتبه نخست را به دست آورد، و در سال ۷۹ از رساله دکترای خود در دانشگاه تربیت مدرس دفاع کرد، و در رشته فلسفه و کلام فارغ التحصیل شد. از وی چندین مقاله در مجله‌های علمی معتبر (مانند خردنامه صدرا، قبسات، نامه مفید، ذهن و معرفت) منتشر شده است.