ابوعبدالرحمن السلمی

(0325 - 0412 هـ.ق)

ابو عبدالرحمن محمد بن حسین سُلَمی نیشابوری صوفی، عارف و نویسنده ایرانی عرب زبان در سدهٔ چهارم و پنجم هجری قمری بود. سلمی نیشابور در تاریخ فرهنگی ایران و جهان اسلام به عنوان صوفی، مورخ، محدث و مفسر شناخته می‌شود. او یک اثر به نام اربعین فی الحدیث و از مشایخ حدیث بغداد روایت می‌کرده‌است. کتاب حقائق‌التفسیر سلمی یکی از مهم‌ترین کتاب‌ها در حوزه تفسیر عرفانی قرآن است. رساله‌هایی که سلمی در علوم تصوف، احوال و مقامات، آداب و رسوم، اخلاق و حقایق طریقت نگاشته، تاثیری بسزا در آثار نویسندگان پس از وی داشته‌است. نصرالله پورجوادی دربارهٔ وی نوشته‌است: «رسائلی که این نویسنده نیشابوری دربارهٔ ملامتیه و اهل فتوت نوشته، در واقع آثاری است که ما را به متن جامعه اسلامی ایران، بخصوص در خراسان، در قرن چهارم هجری می‌برد و با مسائل اجتماعی و ارزش‌هایی که متدینین برای آداب و رسوم خاص اجتماعی قابل بوده‌اند آشنا می‌سازد».