محمد حسین رکن زاده آدمیت

(1278 - 1352 هـ.خ)

پس از طی دوره دبستان و آشنایی به زبان‌های عربی و انگلیسی در ۱۳۳۴ به‌اتفاق پدر به اهواز رفت و چند ماه در دبستان آن شهر به تدریس پرداخت و در چند کتابخانه منشی شد. با فوت پدر، به‌همراه خانواده به بوشهر رفت و ضمن ادامه تحصیلات خود در رشته ادبیات فارسی و عربی در تجارتخانه‌ای به‌کار دفترداری، انشا، و دادوستد تجارتی مشغول شد. چندی بعد به شیراز رفت و در آن‌جا کتابفروشی و قرائت‌خانه‌ای تأسیس کرد و در ۱۳۰۵ روزنامه ادبی سیاسی آدمیت را منتشر کرد. در کتابفروشی موفق نبود و آن را رها کرد و به هندوستان رفت و پس از چندی به تهران آمد و مدیریت روزنامه ایران آزاد را به‌عهده گرفت، کتابخانه آدمیت را تأسیس کرد، و ضمن منشی‌گری در تجارتخانه به خدمت وزارت دارایی درآمد. در ۱۳۳۳ به کتابخانه مجلس شورای ملی منتقل شد و به تهیه فهرست کتاب‌های خطی آن کتابخانه پرداخت و به عضویت پیوسته انجمن ادبی فرهنگستان ایران درآمد. در ۱۳۳۸ بازنشسته شد. به‌جز دیوان شعر آثار او را تألیف و رمان تشکیل می‌دهد. از تألیفات اوست: دانشمندان و سخن‌سرایان فارس (۴ جلد). از رمان‌های اوست: دلیران تنگستانی (۱۳۱۰‌ش)؛ و فارس و جنگ بین‌الملل (۱۳۱۲‌ش) که جلد دوم دلیران تنگستانی است.