آلفونس دولامارتین

(1790 - 1868 م)

آلفونس دولامارتین در ماکون بدنیا آمد، روزگار کودکی و جوانی را در دهکده ای زیبا گذراند، اشعار زیبا و ژرف او بیشتر از این دوره الهام گرفته است، او در بیست سالگی برای خاطر سلامتی خود به ایتالیا عزیمت کرد و در آنجا بود که با گرازیلا آشنا شد، گرازیلا نام خاطره‌انگیزی است که بیشتر در اشعار او به چشم می‌خورد. لامارتین پس از تجدید سلطنت بوربون ها در قرن نوزدهم در فرانسه از شخصیت‌های برجسته سیاسی به حساب می‌آمد، نخستین کتابش «اندیشه های شاعرانه و مذهبی» در سال ۱۸۲۰ و در سی سالگی منتشر شد و در سال ۱۸۲۳ «اندیشه های تازه‌» را به چاپ رساند، در این زمان اشعار فلسفی و موزون او به سبب تازگی و زیبائی مردم را به ستایش وی واداشت، لامارتین در سال ۱۸۳۰ «هماهنگی‌ها» را منتشر ساخت که انعکاس صمیمانه احساس‌های روزمره‌اش بود، وی «سقوط یک فرشته» و «ژوسلین» را در سال ۱۸۳۷ نشر نمود و آخرین اثر شعری‌اش «برگزیده‌ها» در سال ۱۸۳۹ از زیر چاپ خارج شد، لامارتین شاعری است که حوادث عادی زندگی روزانه را به زبان ساده و با یک دید زیبای شاعرانه به نظم در می‌آورد، او از پیشاهنگان مکتب اول رومانتیسم فرانسه بود، به زندگی آمیخته به تقوا، مذهب کاتولیک، پرستش طبیعت آنگونه که «روسو» آن را وصف نموده و همچنین به احساس‌های ظریف مادام دواستال و آثار شاتوبریان و لرد بایرون علاقه زیاد داشت. لامارتین وقتی «اندیشه‌های شاعرانه و مذهبی» را برای چاپ به یک ناشر سپرد ناشر آن را رد کرد و گفت : "نوشته های شما تابع هیچیک از سبک‌های عصر ما نیست"، اما بعدها مردم فرانسه آثار او را چون ورق زر می‌بردند. بهترین اثر شعری لامارتین به نظر خود او و منقدین، «دریاچه» است، در این شعر او زمان بازگشت خویش را به ناحیه کوهستانی بورژه پس از مرگ معشوق خود توصیف می‌کند. لامارتین با آنکه شاعر و نویسنده بود در سیاست نیز مداخله می‌کرد، او در سال ۱۸۲۳ منشی سفارت فرانسه در ناپل شد و در این سال با یک زن انگلیسی تقریباً ثروتمند ازدواج نمود، او در سال‌های ۱۸۳۲ تا ۱۸۳۴ به خاور دور سفر کرد ولی در مدت غیبتش او را به نمایندگی مجلس برگزیدند، لامارتین در مجلس زیاد نطق می‌کرد و اندک اندک به جناح چپ آن روزگار متمایل می شد، در انقلاب فوریه سال ۱۸۴۸ لامارتین به عضویت دولت موقت فرانسه انتخاب شد و از جمله پنج عضو کمیته اجرائی دولت فرانسه بود و بارها توانست با کلام فصیح و بلیغ خود مردم پاریس را آرام سازد و به حفظ نظم دعوت نماید، او در سال ۱۸۴۹ نامزد ریاست جمهوری فرانسه شد اما با ورود لوئی ناپلئون برادرزاده ناپلئون در عرصه این رقابت، او رأی چندانی نیاورد زیرا مردم فرانسه که خدمات ناپلئون کبیر را فراموش نکرده بودند و با شنیدن نام او به هیجان می‌آمدند، می‌خواستند با انتخاب برادرزاده او به ریاست جمهوری، از او تجلیل کنند، لامارتین بعد از این شکست فقیرو بیچاره گشت و مجبور شد تا برای تأمین معاش پشت سر هم در روزنامه‌ها مقاله بنویسید. سرانجام لامارتین در ۲۸ فوریه ۱۸۶۹ در فقر جان سپرد. خصوصیات او: خیال‌پرست، سازگار، رئوف، پرکار و زن دوست.