سعید نیاز کرمانی

سعید «نیاز کرمانى» متولد 1318 است تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در زادگاه خویش و تحصیلات عالى را در تهران به پایان برد. و سالها سر دبیرى چند مجله را در تهران به عهده داشته است و هم اینک نیز در کار نشر فعالیت مى‏کند او از سال 1344 در رادیو ایران آن زمان چه در زمینه نویسندگى و چه ترانه ‏سرایى همکارى خود را آغاز کرد و این همکارى تا سال 1352 ادامه داشت، نخستین کتابى که از نیاز کرمانى چاپ و منتشر شد «برگزیده شاهنامه» بود، که نیاز با نثرى شیوا همراه با اشعار فردوسى خلاصه ‏اى از داستانهاى شاهنامه را نخست براى شنوندگان رادیو باز گفت و به صورت گفتار از رادیو پخش شد و سپس با تجدید نظر به صورت کتاب به زیور طبع آراسته گردید، این کتاب بعدها در ژاپن ترجمه و منتشر شد، و اگر چه از کارهاى نخست «نیاز» بشمار است ولى از موفق‏ ترین کارهاى اوست، بعد کتاب شعر اوست که بنام «در کوچه‏هاى خلوت شب» با مقدمه باستانى پاریزى به سال 1353 به بازار اداب عرضه گردید، این کتاب تاکنون سه مرتبه چاپ شده است سالهاى 1369 -1366 -1353-. کار اصلى نیاز، کار پیرامون احوال و آثار و اشعار خواجه شیراز است که تاکنون 15 جلد «حافظ شناسى» و چند کتاب ضمیمه «حافظ شناسى» از جمله «پیر ما گفت» نمونه ‏اى تلاش پرثمر و چشمگیر بوده است. کتاب «سخن اهل دل» در دو جلد به سال 1367 در نقد شعر و نویسنده پرکار است، تصحیح انتقادى خمسه خواجو کرمانى براساس کهن ‏ترین نسخه جهان با مقابله هشت نسخه کهن دیگر کار دیگرى است از او، این کتاب وسیله دانشگاه کرمان در سال 1370 همزمان با برگزارى بزرگداشت خواجوى کرمانى چاپ و منتشر شده است، و هم اینک در کار فراهم آوردن تعدادى از مقالات منتشر شده خویش است تا به دست چاپ سپرده شود خلاصه کارنامه فرهنگى نیاز کرمانى نشان مى ‏دهد که عمر را به بیحاصلى و بى ‏خبرى سپرى نکرده است ، با این همه مردم نیاز را بنام یک شاعر مى‏ شناسند و در اینجا نیز ما از همین دیدگاه کار او را مورد بحث قرار مى‏ دهیم، استاد باستانى پاریزى درباره شعر نیاز مى‏نویسد: «تعبیرات لطیف و کم ‏نظیرى که در شعر نیاز توان دید، گویى عطر زیره‏ هاى جبال بارز و شادابى بابونه‏ هاى اطراف سارد و ده ‏بکرى را دارد.» من گمان مى ‏کنم، پس از هفتصد سال، حالا یک کرمانى وقتى که غزل سعدى «رها نمى‏کند ایام در کنار منش» را مى‏خواند مى‏تواند با سربلندى غزل نیاز را هم دنبال آن زمزمه کند. سعید نیاز کرمانی، شاعر و ترانه‌ سرا شامگاه 12 شهریور 1392 به علت نارسایی کلیوی در بیمارستان سیدالشهدای کرمان درگذشت و در قطعه هنرمندان کرمان به خاک سپرده شد.