محمدجعفر شریعت تهرانی

(1302 هـ.خ)

محمد جعفر شریعت تهرانی(درویش) در سال ۱۹۳۰ م. در شهر مشهد متولد گردید. وی که دانش آموخته زبان و ادبیات فارسی است؛ به زبان های عربی؛ آلمانی و ایتالیایی نیز احاطه دارد و از سال ۱۹۴۴ آغاز به تألیف نموده است. وی علاوه بر تحقیقات گسترده در زبان و ادب فارسی؛ به ویژه حافظ پژوهی، مجموعه داستان و اشعار “هفت خوان”؛ “سفارت عظمی”؛ “مکتب”؛ “کتاب باغ”؛ “لوحه”؛ “جاودانگی”؛ “مارگیر”؛ “امام”؛ “سایه”؛ “کتاب نور”؛ “در راه چیست آن”؛ “کعبه” و… را نیز به رشته تحریر درآورده و برخی آثارش به زبان های انگلیسی و… ترجمه گردیده و در کنار تحقیق و تألیف، در همایش های متعدد در کشورهای مختلف نیز شرکت جسته است