سید مصلح الدین مهدوی

(1294 - 1374 هـ.خ)

وی در سال ۱۳۳۱ به استخدام آموزش و پرورش درآمد و به تدریس در دبیرستان‌های تهران و اصفهان روی آورد. مصلح‌الدین مهدوی از آغاز جوانی به پژوهشی گسترده برای گردآوری و تدوین زندگی‌نامه بزرگان، شاعران، علما و هنرمندان اصفهان دست زد و در سایه مطالعات و تحقیقات خود، در شمار صاحب نظران معتبر تاریخ و رجال درآمد تا آن‌جا که تحسین عالمان بزرگی چون صاحب الذریعه الی تصانیف الشیعه را برانگیخت. آقابزرگ تهرانی در نقباءالبشر تجلیل شایانی از مهدوی نموده و در مدح وی شعری از «سید محمدحسن آل طالقانی» آورده‌است. در برخی از منابع برای سرگذشت او چنین نقل شده‌است که وی بر اثر فشارهای رضاشاه علیه روحانیت، مجبور به خارج شدن از لباس روحانیت و واردشدن به عرصه تعلیم و تربیت نسل نوجوان و جوان گردید، که البته این موضوع صحت ندارد، ایشان گرچه دارای مدرک اجتهاد و اجازه روایت حدیث بود اما هرگز در لباس روحانیت حاضر نشده و همچنین به‌طور کلی با ارتزاق از طریق دین و روحانی بودن مخالف بود و چون معلمی را شغل انبیا دانسته و همچنین تربیت پیش از ورود به عرصه آموزش عالی را بسیار حائز اهمیت می‌دانست، به دبیری دروس ادبیات و تاریخ در دبیرستان‌ها روی آورد.