سید ضیاالدین دهشیری

(1302 - 1379 هـ.خ)

وی فعالیت مطبوعاتی خود را از سال ۱۳۲۳ش، با هفته‌نامه نقش جهان اصفهان آغاز نمود، آن‌گاه، اشعاری چند در سالنامه کشور ایران به چاپ رسانید و پس از بنیاد نشریات محلی یزد همچون رهبر یزد، کار و کوشش، صفای بشر، مردم یزد و طوفان یزد، با این نشریات همکاری کرد. سال‌های ۱۳۲۷ تا ۱۳۳۳ش، را به‌سختی و گرفتاری و دربه‌دری گذراند. در سال ۱۳۳۴ش، پس از سالیانی چند دوری از محیط رسمی علم و قیل و قال در اصفهان، به دریافت دیپلم ادبی و احراز رتبه اول نایل شد و همان سال پس از موفقیت در مسابقات ورودی دانشکده‌های ادبیات و حقوق و دانشسرای عالی تهران، شرکت نمود و در هر سه رشته پذیرفته شد. ولی در رشته زبان و ادبیات فرانسه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و در کنار آن به آموزش زبان روسی هم مشغول بود. وی در سال ۱۳۳۷ش، به اخذ درجه کارشناسی توفیق یافت و در میان فارغ‌التحصیلان رتبه اول عموم رشته‌های دانشکده ادبیات، رتبه نخست را احراز کرد و مدال درجه یک فرهنگ دریافت داشت، اما به دلایلی با بورسیه وی به خارج از کشور مخالفت کردند. عنوان پایان‌نامه کارشناسی وی، تحقیق در زندگی و اشعار «لوکنت دولیل»، شاعر نامی فرانسوی بود که در سال ۱۳۳۷ش، از آن دفاع کرد. در همان سال، پس از فراغت از تحصیل، به عضویت هیئت علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران درآمد و به تدریس و مترجمی زبان فرانسه در همان دانشکده مشغول شد و در کنار آن به ترجمه کتاب‌های فرانسوی پرداخت. در سال‌های ۱۳۳۶ تا ۱۳۴۰ش، هم‌زمان با خدمت در دانشکده، به تدریس فرانسه در موسسه زبان‌های خارجی به سرپرستی دکتر عیسی سپهبدی مشغول بود. در سال ۱۳۶۸ش، موفق به اخذ درجه دکترای زبان فرانسه از دانشگاه تهران شد و از آن سال تا دم مرگ، به کار تدریس زبان فرانسه در دانشکده زبان‌های خارجی دانشگاه تهران، دانشگاه الزهرا و دانشگاه آزاد اسلامی تهران مشغول بود. وی همچنین به زبان‌های روسی و عربی تسلط داشت. او بیش از ۴۰ سال در تهران زندگی کرد و به‌ندرت به زادگاه خود یزد می‌آمد.