اسدالله امرایی

(1339 هـ.خ)

پدرش کارگر کارخانه چیت ممتاز بود و او کودکی خود را در خانواده‌ای پر جمعیت گذراند. پدرش اولین شخصی بود که روی اسدالله بیشترین تاثیر را گذاشت. در واقع پدر اولین معلمش بوده و او را با خواندن آشنا کرده است. در نوجوانی با مطالعه نشریات روز آن موقع به خواندن علاقمند شد و با تشویق‌های معلمی که در همسایگی آن‌ها زندگی می‌کرد، به ادبیات علاقمند شد و نوشتن را از سال ۱۳۵۵ آغاز کرد. اسدالله امرایی که از جمله روزنامه‌نگاران و مترجمان پرکار کشورمان به حساب می‌آید، اولین مطلب قلمی خود را با نام «سیگار خاموش» در پیک نوجوان به چاپ رساند و اولین جایزه ادبی خود را نیز به دست آورد. در مقطع دبیرستان با تشخیص دبیر زبان انگلیسی، مبنی بر اینکه وی در این زمینه شاگرد ممتازی است، به ترجمه رو آورد و همان زمان چند داستان کوتاه ترجمه کرد. وی فارغ‌التحصیل رشته زبان و ادبیات انگلیسی است و نخستین ترجمه خود را تحت عنوان؛ داستان امتحان رانندگی از آنجلیکا گیبز، نویسنده آفریقای‌جنوبی، در روزنامه اطلاعات به چاپ رساند. امرایی جوانی خود را با اکبر عبدی، ساعد باقری، محمد آقازاده، محمدرضا گودرزی، انوشه مرادی، احمد ارژنگی و برخی دیگر از چهره‌های ادبی و فرهنگی گذراند. وی چندی بعد به استخدام سازمان هواشناسی کشور درآمد و در بخش روابط بین‌الملل مشغول به فعالیت شد. امرایی بالاخره اولین کتاب خود را با عنوان خوش خنده و داستان‌های دیگر در سال ۱۳۶۸ به چاپ رساند. وی به عنوان روزنامه‌نگار حدود ۳ دهه سابقه قلمفرسایی در روزنامه‌ها و نشریاتی چون؛ کیهان، اطلاعات، کیهان فرهنگی، سروش، کتاب هفته، همشهری، گردون، تکاپو، روزگار وصل، کارنامه، گلستانه، شوکران، زمان، پروین، آدینه، آفتاب، جامعه، آینده، ایران، ایران جوان و بسیاری دیگر، دارد.