محمد مصری

(1311 - 1393 هـ.خ)

دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدارس کمال و لقمان سپری کرد و به واسطه علاقه‌اش به ادبیات، در سن ۲۱ سالگی در دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز پذیرفته شد و مدت ۴ سال در محضر اساتید برجسته‌ای همچون منوچهر مرتضوی، احمد ترجانی‌زاده و عبدالرسول خیامپور به تحصیل پرداخت. سال ۱۳۳۸ هجری‌شمسی در رشته ادبیات فارسی و علوم تربیتی فارغ‌التحصیل شد و به استخدام اداره آموزش و پرورش درآمد. ابتدا مدت ۴ سال ریاست اداره فرهنگ جلفا و زنوز را برعهده گرفت و سپس بقیه دوران خدمات خود را در دبیرستان‌های تبریز سپری کرد تا اینکه در سال ۱۳۶۶ هجری‌شمسی بعد از ۲۸ سال تلاش صادقانه در عرصه آموزشی به بازنشستگی نائل آمد. وی در سال ۱۳۴۵ هجری‌شمسی در مسابقه شعر نو انجمن رودکی تهران به مقام نخست کشوری دست یافت و از این رو طبع شعری در وی زنده شد به طوری که در چند دهه، بیش از ۳۰ اثر فاخر ادبی خلق کرد. از مهم‌ترین آثار این ادیب توانمند می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد: مجموعه معلومات عمومی (۳جلد)، معلومات عمومی جدید، دستور زبان فارسی و روش تجزیه و ترکیب، راه نو برای انشا و نامه‌نگاری، هنر انشاء نویسی، یادگار جاویدان، بهشت سخن، بهارستان سخن، گلزار سخن، برگ سبز، گلبانگ معنوی، سنجر داغینا سلام، آئین نگارش نو، و دیوان اشعار ترکی و فارسی.