خدامراد مرادیان

(1311 هـ.خ)

او تحصیلات مقدماتی خود را در مکتب خانه‌های جعفر زاهدی و عبدالوهاب احمدی و غلامحسین ادیبی شروع و سپس تحصیلات حوزوی را از سال ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۵ در مدرسه علوم دینی ریز قبلی (مدرسه محمودیه) تا دوره سطح، ادامه داد و هم‌زمان نیز دوره ابتدایی و سیکل اول و پنج علمی و شش ادبی آن روز را به صورت متفرقه خواند و موفق به اخذ دیپلم کامل متوسطه گردید. سپس در سال ۱۳۳۵ عازم تهران شد و هم‌زمان در دو رشته حقوق و زبان و ادبیات عربی پذیرفته شد که به عنوان فرد برگزیده تحصیل در رشته زبان و ادبیات عربی دانشکده الهیات [دانشگاه تهران]را جهت ادامه تحصیل برگزید. سپس وی در سال دوم تحصیل (۱۳۳۶) در چهارچوب برنامه‌های تبادل فرهنگی با دانشگاه‌های خارجی به عنوان فرد برگزیده عازم دانشکده ادبیات [شهر بغداد] گردید و پس از شش سال هم‌زمان با اخذ درجه لیسانس ادبیات عربی دانشگاه تهران موفق به دریافت لیسانس و فوق لیسانس در رشته زبان و ادبیات عربی از دانشگاه بغداد شد. او در سال ۱۳۴۴ به کشور بازگشت و اقدام به تداوم تحصیلات تکمیلی تا سطح دکترای ادبیات عربی در سال (۱۳۴۶) در [دانشگاه تهران] نمود که در ادامه در سال(۱۳۴۹) از خدمت در آموزش و پرورش به گروه زبان وادبیات عربی دانشگاه تهران منتقل و در پست استادی این دانشگاه مشغول به خدمت شد. خدامراد مرادیان به دعوت مراکز و دانشگاه‌های علمی عرب شامل دانشگاه اسکندریه، الازهر و عین شمس جهت تدریس در این مراکز عازم کشور مصر گردید و این روند تا سال ۱۳۵۷و زمان بوقوع پیوستن تحولات اجتماعی در ایران ادامه داشت که در این سال به کشور مراجعت کرد و اقدام به تدریس در دانشگاه‌های تهران و کرج نمود، تا این‌که در سال ۱۳۷۵ بنا به دعوت وزارت امور خارجه جهت تدریس زبان وادبیات پارسی به کشور یمن مسافرت نمود و موفق به تاسیس گروه زبان و ادبیات پارسی در دانشگاه‌های صنعا و عدن همزمان با تدریس در آنجا گردید.