فلسفه لاجوردی سپهری

کتاب پیش رو عموما شامل مقالاتی است دربارۀ شعر و عرفان سپهری که در سالیان اخیر نگاشته شده اند. اولین جستار این مجموعه،« فلسفه لاجوردی سپهری»، متضمنِ واکاوی مضامین دفتر « ما هیچ، ما نگاه» است. سهراب در این دفتر از فلسفه ای سراغ می گیرد که لاجوردی رنگ است و متعلق به روزگاری است که « انسان/ در متن عناصر/ می خوابید» و « در سمت پرنده فکر می کرد» و « مغلوب شرایط شقایق بود». مواجهۀ غیر مفهومی با جهان پیرامون و عبور از دوگانۀ «سوژه/ ابژه» و کوگیتوی دکارتی از مقومات این نگرش فلسفی است.
پس از مقالات چهار گفتگو آورده شده است. اولین گفتگو معطوف به عرفان مدرن و حدود و ثغور آن به روایت نگارنده است و احیاناً تفاوت و تشابه آن با پروژۀ «عقلانیت و معنویت» استاد مصطفی ملکیان. «مكتب شیراز و سلوک عرفانی» به سلوک عرفانی سعدی و حافظ می‌پردازد و از ربط و نسبت و تفاوت آن با عرفان مدرن و مشی سالکان مدرنی چون سهراب سپهری، علی شریعتی و داریوش شایگان سراغ می‌گیرد. «در پی آواز سپهری» ناظر به "در سپهر" سپهری است و در مقام نسبت‌سنجی میان عرفان سنتی و عرفان مدرن. و بالاخره اینکه «دم‌زدن در هوای سهراب» از مؤلفه‌های مفهوم عرفان مدرن سراغ می‌گیرد و نسبت میان شعر سپهری و سیاست و همچنین انس بسیار سهراب با عرفان شرقی را به بحث می‌گذارد. افزون بر این «ایمان‌ورزی از سر طمأنینۀ» سرایندۀ هشت‌کتاب در این گفتگو تبیین شده است.
ضمایم بخش بعدی کتاب است. در این بخش چهار نوشته آمده است. اولین نوشتار به مناسبت سالروز تولد سهراب نگاشته شده است. دومین نوشته عهده‌دار بحث از انواع عاشقی به روایت نگارنده است. نوشتار سوم در پاسخ به این سؤال که اگر شش ماه دیگر زنده باشید چه می‌کنید؟ نوشته شده است و آخرین نوشتۀ این بخش گزارش جلسۀ رونمایی «در سپهر سپهری» در بهار سال 93 است.
در مؤخرۀ این مجموعه نیما افراسیابی به سپهری‌پژوهی‌های نویسندۀ این کتاب پرداخته و هم به بازخوانی پروژۀ عرفان مدرن همت گمارده و ملاحظات انتقادی خود را طرح کرده است.