دیوان امیری فیروزکوهی - جلد 1

به کوشش: امیربانوی امیری فیروزکوهی (مصفا)

نام این شاعر کریم و نام خانوادگی‌اش امیری و تخلصش «امیر» است. شهرتش به «امیری فیروزکوهی» گذشته از نسبت به زادبومش که فیروزکوه است، به دلیل امتیاز از دیگر شرکای تخلص امثال استاد بزرگ امیری فراهانی (ادیب الممالک) و میرزا سیدعبدالله خان اتابکی امیر تخلص و سایر مشتهران بدین کلمه است. به سال 1288 شمسی در دهکده فرح آباد فیروزکوه پا به عرصه هستی نهاد. او هفت ساله بود که به همراه پدر که از مردان تحصیل‌کرده آن روزگار بود به تهران آمد و مشغول تحصیل شد. پدرش در همان سال درگذشت. از آن پس در دامان مادر تربیت یافت و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند. استاد امیری سرودن شعر را از نوجوانی آغاز کرد. در این راستا در مقدمه دیوانش چنین نوشته است: در همان اوایل نوجوانی بود که وجود جوانه‌های شعر و ذوق ادبی را در خود احساس کردم و جسته و گریخته مصراع یا بیتی و رباعی به زبان می‌آوردم تا اینکه اولین غزل خود را که غزلی سیاسی در باب مسائل روز بود، سرودم و چاپ کردم. این کتاب در دو جلد دربرگیرنده دیوان اشعار امیری فیروزکوهی است که به کوشش امیربانوی امیری فیروزکوهی منتشر شده است.