معارف اسلامی

از متن کتاب:
یکی از نقص های دانشگاههای ایران (که در مدارس قدیمه وجود نداشت) بریده بریده بودن درسهاست. یعنی اگر معلمی حرف برای گفتن داشته باشد، نمی تواند آن را کامل به دانشجویان بزند. در هر درس معلم فقط یکسال یا نیم سال با دانشجو سروکار دارد و فرصت تمام کردن حرف بدین وسیله از او گرفته شده است.
در فرهنگ جدید ما بسیاری از مزایای فرهنگ قدیم را از دست داده ایم. علتش هم این است که سبک موجود را عینا از اروپا گرفته اند و به همان گونه که مثلا در یک کشور آفریقایی (بدون داشتن هیچ سابقه فرهنگی و تجربه بومی) برای اولین بار به فرم دانشگاههای اروپا، دانشگاه تاسیس شده است، در ایران هم (با به دور ریختن تمام تجربه های چندین ساله) دانشگاه را پایه گذاری کرده اند. کسانی که این سیستم را کپی برداری کرده اند، تحصیل کرده ها یا شبه تحصیل کرده های فرنگ بوده اند که هیچ اطلاعی از تجربه ها و ذخایر معنوی و پختگی ها و اندوخته های فرهنگ گذشته مان نداشته اند و مثل یک کشور تازه به فرهنگ رسیده برنامه دانشگاههای ما را از روی برنامه های دانشگاههای اروپا کپی کرده اند. از خصوصیات فرهنگ قدیم ما (بخلاف فرهنگ فعلی)، دو مرحله ای بودن تدریس بود...