دیوان عطار نیشابوری

دیوان غزلیات و قصاید عطار یکی از متداول‌ترین دیوان‌های شعر پارسی است که از همان قرن هفتم، همواره مورد علاقه و شوقِ دوستدارانِ شعر عرفانی فارسی بوده است. این دیوان چاپ‌های متعددی دارد که یکی از چاپ‌های مشهور آن به دست یکی از محققان بنام عصر ما، دکتر تقی تفضلی خراسانی انجام گرفته است. مصحح این دیوان را از روی سیزده نسخه خطی تصحیح کرده است. ترتیب دیوان نیز به ترتیب غزلیات، قصاید و ترجیعات می‌باشد.
عطار آثار فراونی دارد که اغلب آنها در دست است و مشهور است که به عدد سوره ای قرآن کتاب و رساله تالیف کرده است. در میان کتب متعددی که به عطار نسبت داده اند، آثاری که بدون تردید از عطار است همان هایی است که خود در خسرونامه از آنها نام برده است و از آن جمله دیوان اشعار وی است که حاوی 822 غزل و 30 قصیده و 20 ترجیع است. غزلهای عطار بیشتر متضمن معانی بلند انسانی و عرفانی است و اگر در آن سخن از عشق می رود عرض عشق این جهانی نیست، بلکه عطار مجذوب عشقی است که گوهر آن از کانی دیگر و جهانی برتر است که همه کس آنرا در نمی یابند و بدان راه نمی جویند.