روشنای علم

امروز به هنگام سال تحویل 1396 رهبر انقلاب در پیام ارزشمند خود امسال را سال اقتصاد مقاومتی, تولید و اشتغال نام گذاری فرمودند, فرد فرد دولتمردان کشور ما باید به آن گوش جان بسـپارند و بجای عمل کردن،
فقط شعار ندهند، حضرت امام حسین علیه السَلام روز عاشور خطاب به دشمنانشان فرمودند: " ان لم تکن لکم دین و لکن کونوا احرارا فی دنیاکم " اگر دین ندارید در دنیا آزاده و جوانمرد باشـید. ازصفات بارز آزادگان
و جوانمردان، یکی هم این است که فقط شعار نمی دهند, قبل از اینکه منبر بروند و موعظه و اندرزی بدهند خودشان به آن عمل کرده و پای بند انجام نصایح خویش هسـتند. عثمان و حُکّامِ بنی امیَه و بنی العبَاس
خود را خلیفه ی خدا می خواندند, وعظ و خطابه می خواندند, نماز شب هم می خواندند و مردم را به صبر و شکیبائی و مقاومت در برابر کاسـتی ها دعوت می کردند اما ثروت و طلا و نقره هائی را که از بیت المال
غارت و تصاحب نموده و انباشته کرده بودند هزار شتر هم نمی توانست آنها را حمل کند. اولین اقدام مسئولان والا مقام کشور باید سلب مسـئولیت از مفتخواران با حقوقهای نجومی و ده ها میلیون تومانی در ماه
باشد که قدر مسلّم، شکم سیر از شکم گرسنه خبر ندارد و برایشان فرقی نمی کند که دیگران در آسایش باشند یا تحت ستم, چگونه و با چه جرٱتی پاداش پایان سال یک نفر از مقامات کشور هرچند خوش خدمت
سر از یک میلیارد تومان اندی یعنی بیش از در آمد سی سال کار پر رنج یک کارگر می تواند محاسبه و پرداخت گردد، اینها نمی توانند خدمتگزار مردم باشند. امیدوارم امسال به فضل الهی، سـالِ پیشرفت اقتصـاد و
بهبود شرائط زندگی مردم کشورمان باشد و مسئولان و مدیران رسانه ها هم بدانند با سرگرم کردن ملَت پای تلویزیون با برنامه های به اصطلاح خنده آور و طنز و استفاده از حضور هنرپیشه های بوالهوس و هر روز
به فکر تجدید فراش و دیگر افتضاحات، کلاه سرشان نمی رود و این سرگرمی ها شاید برای چند روز به ظاهر موفق باشـد. تنگناها و فشار زندگی فریادِ افراد تهی دست و کم درآمد را دَر خواهد آورد و بالاخره جائی
کاسه ی صبرشان لبریز خواهد شد. امروز آقای رئیس جمهور عزیز هم به نکته ی ریبائی اشاره کردند که در انتخابات پیش رو همه ی مردم باید شـرکت کنند و عظمت وحدت خود را به جهانیان نشـان دهند. خیلی
خوب است ولی لا اقل خود آقای رئیس جمهور هم باید به پاس قدر شناسی از ملّت همیشه در صحنه بیشتر حواسشان را جمع کنند و عوامل نارضایتی مردم را که بیشتر از همه چند تن از مشاوران جا خوش کرده
و وزرای خودشان و بعضی استانداران هستند را از دور و برشان دور سازند و بدانند بیشتر کمبود ها و نارضایتی ها ریشه در وجود خودِ مسئولین دارد. مشکلات بزرگ اقتصادی و سیاسی را مردم به وجود نمی آورند و
قضا و قدر هم نیستتند, ناشی از ناتوانی و بی کفایتی مدیرانی است که در راس امور قرار می گیرند و گاهی به حدی بی مبالاتی به خرج می دهند که به همه چیز گند می زنند. مدیرانی که هدفشان سود جوئی
است بدرد نمی خورند، اگر علّامه ی دهر هم باشند باید به کارشان خاتمه داده شود. گِردِ هم آئی های مکرر هم فقط با شعار نتیجه نمی دهد باید اولویت کارها را تشخیص دهند و اول از همه با مشورت علما و
دانشمندان به حل آنها بپردازند.
شکم گُشنه سمینار نمی داند چیست
سخن و حرف گُهر بار نمی داند چیست
آنکه از یادِ بدهکاری خود می لرزد
لرزش دُنبه ی پَروار نمی داند چیست
تا کسی در پِیِ دارو نشود سرگردان
رنج و بد بختی بیمار نمی داند چیست