کودتای نوژه

موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی

از روزهای نخستین پیروزی انقلاب اسلامی و شکل‌گیری جمهوری اسلامی، ابرقدرتها و به ویژه امریکا در پی نفوذ و تضعیف این نظام نوپا برای تأمین منافع نامشروع خویش برآمدند. سرویس‌های جاسوسی بیگانه با ابزارهایی نظیر تأسیس حزب و گروه، یا حمایت از احزاب و سازمانهای موجود و یا با نفوذ در دولت موقت و جاسوسی از طریق سفارتخانه‌ها، دامن زدن به تنش‌های مذهبی و قومی، تجزیه طلبی و براندازی مسلحانه، ترور رهبران، شورش و آشوب، تلاش گسترده‌ای نمودند تا طعم شیرین پیروزی را در کام ملت تلخ نمایند. اما سیر وقایع نشان داد که تدبیر رهبری انقلاب و پشتوانه مردمی اجازه دست‌اندازی ابرقدرتها و گروههای وابسته را به منافع و ثروتهای کشور نمی‌دهد.
از اینرو طرح‌ها و توطئه‌ها در شیوه‌های متفاوت برای سرنگونی حکومت نوپا در انداخته شد، طرحهایی که اگر نبود امدادهای الهی، تدبیر امام خمینی (ره) و حمایت بی‌دریغ مردم، هر یک به تنهایی برای از بین بردن کامل نظام کافی بود.
کودتا یکی از راههای نیازموده پیش روی برای براندازی بود. معمولاً سالهای آغازین شکل‌گیری کامل نهادهای جدید، بهترین هنگام برای اقدام به کودتا محسوب می‌شود. در آ‌ذر 1359، انجام کودتایی به دستور امریکا در برنامه شاهپور بختیار (از رهبران جبهه ملی و آخرین نخست‌وزیر رژیم شاهنشاهی) و عوامل داخلی و بیرونی‌اش قرار گرفت. آغاز کودتا از پایگاه هوایی شهید نوژه همدان برنامه‌ریزی شده بود و به همین دلیل پس از کشف و سرکوب به «کودتای نوژه» شهرت یافت.

این کتاب پیشتر به صورت تایپ شده در سایت قرار گرفته بود.