یاد نامه شیون فومنی

تو پالوده پچی قناد دس پنجه سیوایه...

منم کی پادشاه می ور گدایه
گلیم پاره می درویشِ قبایه
نه کویا عاشقم نه درّهَ پابند
جی بی جایی جهان می جاجیگایه

برگردان فارسی:

جهان مسکن و مأوای من است...
منم که پادشاه در مقابلم گداست
و لباس درویشی ام گلیم پاره است
نه عاشق کوهم نه پابند درّه
از بی مأوائی جهان مسکن و مأوای من است

یادش گرامی

تاقبله می شین مردومه من قبله نمایم

او رنگ دریا بود رنگ برگ شالی از مردم درد آشنای این حوالی
طوفان عشقی بود و باران محبت بارید بر گلبوته های خشکسالی
او با صفا بود و دلی هم با صفا داشت در سینه اش از هرچه غیر از عشق خالی
دیدم که چشمان شقایق گریه میکرد در کوچ غمگین غزل گوی شمالی

خدایش بیامرزد

ممنون و تشکر فراوان

کار خیلی خوبی بود

شيون شير جنگل خس گيلان زمين

برگردان فارسی شعر می گیلان شیون فومنی
به کدام ستاره نظر اندازم که برق چشمان ترا نداشته باشد ؟
سر بر دامن کدامين زمين بگذارم که عطر زانوي تو از آن برنخيزد . ؟
آبله کف پايم سوغات ايام پا برهنگي من است . از کدامين کوچه بگذرم که بوي کودکيم را ندهد؟
بياييد اي دوستان دوران همبازي من ! کمي هم ناز مرا بکشيد ، نگذاريد شانه ام به چانچو (چوبي که بر دوش مي گذارند و دوزنبيل از دو سر آن مي آويزند تا باري را به سامان برسانند کولي رايگان بدهد!
نگذاريد من غمگنانه ، پس پشت خاطرها پرسه بزنم
نگذارید خونم را شاليزار به زالو بخوراند .
براي کدامين آينه ، سفره دلم را بگشايم که شادي را از او نگيرم و گره بر ابروانش نيندازم ؟
چشمانم سياهي مي رود پس سرمه خورشيد چه شده است ؟
نگذاريد دنيا براي چشمان کم سوي من پشت چشم نازک کند .
گيلان – آهاي گيلان ! دردم را نمي تواند چاره بکند حکيمي
که از داروهاي محلي تو دست نويس نسخه نداشته باشد .
علفهای هرز تا بالای قوزک پای شالیزار جوان شعر خواهد رسید
اگر برنج تو به بازوي شيون توانايي ندهد .

شیون فومنی ازشاعران برجسته شمال ایران است که در دوران حیاتش به علت سانسور انطور که شایسته ان بود شناخته نشد
گيلان ، اوي گيلان
کو ستاره فان درم تي چومانه سويانده ؟
کوزيمينا سربنم عطرتي زانويانده ؟
مي پاتان آپيله سوغات مي پابراندگي
کویتا کوچا دوارم می کوچیکی بویا نده
بائيد آي دس براران ئيپچه مي لبلا بيگيرد
هه چينه ي کول ده بدا مي شانه ، چانچويانده