قرآن در آینه نهج البلاغه

با این که ما معتقدیم قرآن کریم بزرگ ترین هدیه الهى براى انسان ها و گران بهاترین میراث پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله در میان مسلمین است ، امت اسلامى آن طور که شایسته است براى استفاده از این میراث عظیم از خود همت نشان نداده و نمى دهد. جامعه اسلامى پس از وفات پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله على رغم تاکیدات فراوان حضرتش ‍ مبنى بر وجوب رجوع و عمل به قرآن ، به عنوان ثقل اکبر، و فرا گرفتن علوم قرآن از اهل بیت علیهم السلام به عنوان ثقل اصغر، از تمسک به این حبل متین الهى محروم مانده است . در نتیجه جامعه اسلامى از جایگاه اصلى خویش که قرآن آنها را بدان مژده داده و مى فرماید: انتم الاعلون ان کنتم مومنین (1) بازمانده اند و امروزه به این واقعیت تلخ مى باید اقرار نمود که جامعه اسلامى به دلیل فاصله گرفتن از واقعیت قرآن و علوم اهل بیت ، متحمل خسارت هاى جبران ناپذیرى شده است .
اما على رغم دورى مسلمین از حقیقت قرآن و غریب بودن این گوهر آسمانى و عطیه رحمانى ، پرداختن به ظاهر آن در میان مسلمین گهگاه از رواج و رونق خوبى برخوردار بوده است .
عموم مسلمانان قرآن را کتابى مقدس و آسمانى که در شب قدر بر قلب مبارک پیامبر نازل شده است ، مى شناسند و بدان احترام مى گذارند. امروزه چاپ قرآن کریم با کاغذهاى عالى و جلدهاى زرین ، و تلاوت و حفظ آن و تسلط بر علومى که به ظواهر قرآن مى پردازد، از قبیل تجوید و مانند آن جایگاه ویژه اى در فرهنگ مسلمین پیدا کرده است و هر از چند گاهى شاهد برگزارى مسابقات حفظ و قرائت قرآن کریم در سطح بین الملل کشورهاى اسلامى هستیم و این خود جاى بسى خوشبختى است .