رسته‌ها
زندگی من - جلد 1
امتیاز دهید
5 / 4.7
با 39 رای
نویسنده:
امتیاز دهید
5 / 4.7
با 39 رای
به کوشش: سیروس غنی, هاله اسفندیاری

یادداشتهای دکتر قاسم غنی (1)
دکتر غنی در عمر کوتاه خود، علاوه بر آثار علمی و ادبی بسیاری که به جا گذاشته، در مراحلی از زندگانی خویش هم یادداشت هایی نگاشته و آن ها را حفظ کرده است. کتاب حاضر شامل یادداشت های منظم و پیوسته دکتر غنی است که به صورت روزانه ثبت نشده و بعدها بازنویسی شده و در زمینه آشنایی با دوران کودکی و ایام تحصیل دکتر غنی در بیروت مفید است. دکتر غنی در این کتاب، سال های پرآشوب دوران انقلاب مشروطیت و کودتای رضاخان را توصیف می کند. ماجرای آشنایی او با رضاخان، تیمورتاش و دیگر رجال دوران حکومت پهلوی از جمله نکاتی است که در این کتاب آمده است. کتاب حاضر اولین جلد از مجموعه هشت جلدی است که سیروس غنی فرزند دکتر قاسم غنی و خانم هاله اسفندیاری جمع آوری و مدون کرده است.
بیشتر
اطلاعات نسخه الکترونیکی
تعداد صفحات:
216
فرمت:
PDF
آپلود شده توسط:
hanieh
hanieh
1395/05/01

کتاب‌های مرتبط

درج دیدگاه مختص اعضا است! برای ورود به حساب خود اینجا و برای عضویت اینجا کلیک کنید.

دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی زندگی من - جلد 1

تعداد دیدگاه‌ها:
6
‍ استاد حکمت اسلامی که به چیزی اعتقاد نداشت
🔸میرزا اسماعیل افتخارالحکما، طبیب و استاد حکمت اسلامی و طب و طبیب شهر سبزوار بود.
میرزا اسماعیل اهل طالقان بوده اما پس از تحصیل و طبابت در مازندران و تهران و سفر به روسیه، به سبزوار می رود و نزد حاج ملا هادی سبزواری، فیلسوف بزرگ عصر درس می خواند که کتابش، منظومه تاکنون از منابع اصلی تدریس فلسفه و حکمت اسلامی است. او از برجسته ترین شاگردان حاج ملاهادی سبزواری می شود و پس از درگذشت استادش در سبزوار می ماند و فلسفه و طب و اصول فقه و ریاضیات و ادبیات عرب تدریس می‌کند و به طبابت می‌پردازد. افتخارالحکما از دوستان نزدیک پدر دکتر قاسم غنی بوده و او درباره اش چنین نوشته است (توضیحات داخل پرانتز از من است):
🔸مرحوم افتخار صبح زود در مطب می نشست. خودش در شاه نشین نزدیک یک صفحه پایین روی قالیچه ترکمانی ممتازی می نشست. قلمدان و لوله کاغذ و کاغذهای کوچک نسخه جلوش بود. مقداری کتاب هم در جنبین او بود. در طرف دست چپ او پرده ای بود که عقب پرده مرضای (بیماران) زنانه می‌نشستند و در صفه پایین مقابلش، مردها. دیگر اطاق انتظار نبود و معاینه تنها هم به عمل نمی آمد (یعنی بیماران را تک تک و جدا جدا نمی‌دید). همان سبک قدیم.
🔸افتخار به آن ریش رنگ شده قشنگ و قیافه با ابهت و جبه و عبای خیلی ممتاز و قلیان و تنباکوی معطری که غالبا در محضرش بود و به سبک امرا، پیشخدمتی سر قلیان را مکرر برمی‌داشت و می‌گذاشت کسی را می خواند: ها حاجی فلان! چه می‌گویی؟ ترا چه می شود؟ او شکایتی می‌کرد. می‌گفت: بیا جلو. نبض او را می گرفت، زبان او را می دید، نگاهی به او می کرد و بعضی سوالات می کرد و نسخه ای با قلم و خط خوش می نوشت و غذای او را می گفت و مرخصش می کرد. دیگری را صدا می زد.
🔸به همان نحو گاهی زنی را از پس پرده نبض می دید و سر خود را نزدیک برده، زبان او را می دید و نسخه می‌نوشت. به واسطه سن زیادی که داشت، پدر همه اهل شهر محسوب بود و خرد و بزرگ را می شناخت و با همه شوخی می کرد. با همان وقار اطبای قدیم بذله گویی و لطیفه سرایی می کرد.
بعد از تمام شدن مرضی، بساط درس بود. درس می گفت. مقارن ظهر به اندرون می رفت. عصرها در بیرونی به طور اعیان می‌نشست. درِ منزل او آب پاشی و جاروب شده بود. آبدار خانه اش دائر بود. او خیلی کم به جایی می‌رفت و هر کس هوس زیارت او را داشت، [نزد او] می‌رفت.
🔸وقت مغرب در را می‌بست و از یک [ساعت] از شب گذشته بساط مشروب او پهن می شد و مشروب زیاد می‌خورد و خیلی زود مست می‌شد و بسیار بدمست بود و بدون استثناء هر شب طوری در پایان شب مدهوش بود که سر از پا نمی‌شناخت و صبح نمی‌دانست دیشب چه وقت و با کیفیت او را خوابانده اند.
دو زن داشت، یکی پیر و یکی جوان. یکی دختر خواهر آن زن دیگر بود. اولاد نداشت. در حیات خود یکی از حجرات اطراف مقبره مرحوم حاج ملا‌هادی را برای خود ساخته و سه قبر در آن ساخته بود. وسطی برای خود و جنبین (دو طرف) برای دو زنش. با آنکه حکیم آزادی بود که به هیچ چیز اعتقاد نداشت، کاروانسرایی را وقف بر مقبره کرده بود و شبهای جمعه در آنجا روضه می‌خواندند و این کارها را برای جلوگیری از تفسیق و تکفیر (اینکه مردم او را فاسق و کافر بشمارند) لازم داشت.
🔸من پس از آنکه از بیروت برگشتم و در سبزوار چند سال طبابت می کردم، نسبت به مرحوم افتخار الحکما احترام فوق العاده داشتم … [روزی] عصر تقریبا نیم‌ساعت به غروب [به خانه اش] رفتم. در بیرونی باز بود. همین که وارد شدم مرحوم افتخار ایستاده حرکت عنیفی [ناگهانی] کرد که من خیال کردم برجست به هوا و خلاصه عبای خود را به خود پیچید و نشست. پس از ورود پرسیدم آقا چه می کردید. گفت شما کجا می‌خواهید بروید؟ گفتم به بجنورد برای معالجه سردار معزز (که بعدها تیمورتاش و وزیر دربار رضاشاه شد) شما چه می‌کردید؟ باز اصرار کردم. گفتم چنان به نظر می رسید که شما به هوا پریدید. گفت اصرار نکن حرف دیگر بزن. گفتم آقا هر چه ابا کنی من کنجکاوتر می‌شود. بفرمایید. گفت اگر بگویم احمقی‌ام ثابت می شود. بالاخره گفت: به انتظار تو بودم زود آمدی. دیدم ممکن است در باز است کسی سری بزند ایستادم به نماز کردن برای عوامفریبی. در این بین تو که انتظارت را می بردم وارد شدی نماز را به هم شکسته به عجله عبای خود را به خود پیچیدم و نشستم …
مجلس شرب او بسیار بد بود زیرا زود مست می شد و همه را اذیت می کرد. اولا به خدا و مقدسین و مقدسات بد می گفت. گاهی زیاد می گریست. اذیت می کرد.
✍️(زندگی من، یادداشتهای دکتر #قاسم_غنی ، صص ۴۳ - ۴۵، انتشارات آبان، چاپ اول ۱۳۶۱ تهران)
سهند ایرانمهر
@mghlte | عصر روشنگری
@JAAMEbaaz | فلسفه‌‌ی علوم اجتماعی
[quote='سید محسن حسینی شاد']سلام.من کتاب ‌‌‌‌' زندگی من' خاطرات دکتر غنی،جلد اول رو دانلود کردم.اکثر صفحاتش سفید بود.اشکال از من بوده یا از شما؟[/quote]
کاربر گرامی فایل کتاب سالم و بدون اشکال است. از نرم افزار Adobe Reader استفاده کنید.
سلام.من کتاب ‌‌‌‌' زندگی من' خاطرات دکتر غنی،جلد اول رو دانلود کردم.اکثر صفحاتش سفید بود.اشکال از من بوده یا از شما؟
[quote='aeen30']سپاس.سایر جلدها را نیافتم!!![/quote]
سایر جلدها آپلود نشده اند. دسترسی نداشتم.
زندگی من - جلد 1
عضو نیستید؟
ثبت نام در کتابناک