اشطباحات لپی

زیگموند فروید به عنوان پدر بنیانگذار روانکاوی، یا روش بالینی برای درمان آسیب شناسی روانی از طریق گفتگو بین یک بیمار و یک روانکاو همچنان تا امروز در تاریخ تفکر بشر جایگاه ویژه و ممتازی دارد. تأثیر او در زمینه روانکاوی را نمی توان کم رنگ دانست.
این کتاب«اشطباحات لپی» بر اساس مجموعه سخنرانی های ارائه شده در دانشگاه وین در سال ۱۹۱۵، "سخنرانی های مقدماتی در مورد روانکاوی" بر اساس کارهای قبلی فروید "پنج سخنرانی در مورد تحلیل روان" بنا شده است تا مروری جامع بر فعالیت پیشگامان در زمینه روانکاوی داشته باشد. جی استنلی هال در پیشگفتار خود چنین توصیف می کند که "این بیست و هشت سخنرانی تقریبا مکالمه ای است". فروید صراحتا مشکلات و محدودیت های روانکاوی را نگران کننده میداند و همچنین روش ها و نتایج اصلی آن را قطعی نمی داند. این گفتمانها در عین حال ساده و تقریبا محرمانه هستند و نتایج سی سال تحقیق فداکارانه و پرزحمت را ردیابی و جمع بندی می کنند.
در این کتاب فروید اشتباهات لپی را به عنوان علائم هجوم ناخودآگاه معرفی می کند. یک اشتباه لپی در اصل جامه مبدل ناخودآگاه است که هر بار خودش را به ظاهر یک غریبه در می آورد و جریان خودآگاهی را دچار اختلال می کند.