سه پژوهش در جامعه‌شناسی هنر: پرودون، مارکس، پیکاسو

کتاب حاضر در سال 1932برای اولین بار در فرانسه به چاپ رسید. این کتاب با همه فشردگی و پیچیدگی، مهم‌ترین اثر "ماکس رافائل ( 1889ـ 1952) " است که درباره هنر و پیوند آن با تاریخ و جامعه به رشته تحریر آمده است. خوانندگان در این کتاب با زوایای گوناگون اندیشه "رافائل"درباره زیباشناسی، هنر و اجتماع آشنا می‌شوند. این کتاب از سه بخش اساسی تشکیل یافته است. در بخش نخست (پرودون و جامعه‌شناسی هنر)، رافائل نخست به آرمان شهر خواهی و وارثان امروزی "پرودون " که انتزاع‌های عینی یا سورئالیسم انقلابی پدید می‌آورند، انتقاد می‌کند; سپس ضمن نقد آرای این سوسیالیست آنارشیست فرانسوی، دیدگاه‌های خویش را در باب قوای گوناگون انسان، ایده هنری، رابطه فرآورده‌های ایدئولوژیک و تمایز میان قلمروهای هنر، علم و فلسفه شرح می‌دهد. بخش دوم (نظریه‌ی مارکسیستی هنر) نخستین بار در سال 1932در کشور آلمان به چاپ رسید که مقاله مهم و اساسی کتاب حاضر به شمار می‌رود. این مقاله مبتنی بر معرفت‌شناسی مارکسیستی یا نظریه آفرینش معنوی است و از این رو اهمیت دارد که گزارش کامل از مراحل گوناگون شیوه تحلیل "رافائل " درباره علم تجربی هنر به دست می‌دهد. بخش سوم "پیکاسو "نام دارد". رافائل " در این بخش نه به استعداد و توانایی شخصی پیکاسو، بلکه سرنوشت تاریخی بورژوازی در اروپا را ارزیابی می‌کند". رافائل "بر این باور است": که پیکاسو به راستی نماینده تمام عیار طبقه حاکم روزگار خویش است.""