ترانه های داریوش اقبالی

ای بزرگ موندني
ای طلايه دار روز
سايه گستر رو تن
از گذشته تا هنوز
ای صدات صدای نور
تو شب پوسيدنی
ای سخاوت غمت
بهترين بوسيدنی
واسه اين شرقی تن داده به باد
تو گوارایی حس وطني
تو شقاوت شب قرن يخی
تو شكوفایی تاريخ منی
اگه شعرم زمزمه
توی بازار صداست
طپش قلبم اگه
پچ پچ شاپركهاست
تو رو فرياد می زنم
ای كه معجزه گری
ای كه اين شب زده رو
به سپيده می بری
واسه این شرقی تن داده به باد
تو گوارایی حس وطنی
تو شقاوت شب قرن یخی
تو شكوفایی تاريخ منی
ای تو ياور بزرگ
همه قلبهای شكسته
ای تو مرهم عزيز
هر چی دست پينه بسته
رو كدوم قله نشستي
تو كه دنيا زير پاته
غصهء دستهای خالی
لرزش پاك صداته
توی قرن دود و آهن
تو رسول گل و نوری
تو عطوفت مسلم
تو حقيقت غروري
تو مفسر محبت
تو طلايه دار صبحی
فاتح تاریخی من
تو خود سردار صبحی
اسم تو ، اسم شب من
به شكوه اسم اعظم
متبرك و عزيزی
مثل سجده گاه آدم

عشق را در پستوي خانه نهان بايد كرد....

در بدر هميشگي كولي صد ساله منم
خاك تمام جاده‌هاست جامه كهنه تنم
هزار راه رفته‌ام هزار زخم خورده‌ام
تا تو مرا زنده كني هزار بار مرده‌ام
شب از سرم گذشته بود در شب من شعله زدي
براي تطهير تنم صاعقه ‌وار آمدي
قلندرم، قلندرم گم شده دربدرم
فروتر از خاك زمين از آسمان فراترم
قلندرانه سوختم لب از گلايه دوختم
برهنگي خريدم و خرقه تن فروختم
هوا شدي نفس شدم
تيشه زدي ريشه شدم
آب شدي عطش شدم
سنگ زدي شيشه شدم
قلندرم، قلندرم گم شده دربدرم
فروتر از خاك زمين از آسمان فراترم

تُهي ز قهر و كين شدم
برهنه چون زمين شدم
مرا تو خواستي اينچنين
ببين كه اينچنين شدم
سپرده‌ام تن به زمين
خون به رگ زمان شدم
سايه صفت در پي تو
راهي لامكان شدم
هيچ شدم تا كه شوم
سايه تو وقت سفر
مرا به خويشتن بخوان
به باغ آيينه ببر

تو دونسته بودی چه خوش باورم من
شکفتی وگفتی از عشق پرپرم من
تا گفتم کی هستی تو گفتی یه بیتاب
تا گفتم دلت کو تو گفتی که دریاب
قسم خوردی بر ماه که عاشق ترینی
توی جمع عاشق تو صادق ترینی
همون لحظه ابری رخ ماهو آشفت
به خود گفتم ای وای مبادا دروغ گفت...

اما ما عاشق روديم مگه نه
نميتونيم پشت ديوار بمونيم
ما يه عمره تشنه بوديم مگه نه
حيفه كه آيه حسرت بخونيم

از زیبا ترین سروده هایی که من میشناسم وفکر میکنم اگر کسی جز داریوش میخوندش جاودانه نمی شد
وسپاس دارم خدمت دوست با سلیقه ی کتابناکیsara_h_zبات اشاره ای که داشتن
8-)8-)8-)8-)8-)8-)8-)8-)8-)8-):x

ميون اين همه كوچه كه به هم پيوسته
گوچه قديميه ما كوچه بن بسته
ديوار كاهگليه يه باغ خشك
كه پر از شعراي يادگاريه
مونده بين ما و اون رود بزرگ
كه هميشه مثل بودن جاريه

اما ما عاشق روديم مگه نه
نميتونيم پشت ديوار بمونيم
ما يه عمره تشنه بوديم مگه نه
حيفه كه آيه حسرت بخونيم

مردی که سی سال برای وطنش خواند
او نموه ی بارز انسانیست که به نوبه ی خود و با دانش خود برای میهنش مبارزه کرد
درود بر او و ارزو مندم که هرجای گیتی هست خرم باشد

بسیار عالی است.من بسیار لذت بردم.

تمام بغض قناری ها
صداتو ترسونده
اجاق کینه پاییزی
گلاتو سوزونده

MTOM جان ممنون ازشما