بر شانه فلات

دفتری از شعرهای محمد محتاری

نرفته باز میائی
و چرخ می خوری و آفتاب پاییزی
نشان پروازت را بر خاک
چون نقطه ای کمرنگ و دور می یابد
چه تنگ حوصله است آسمانت
که سایه ی برگی لرزان می پوشاندت ....