درآمدی تازه بر فلسفه زبان

کتاب پیش رو مدخلی معاصر از "فلسفه زبان" به قلم "ویلیام جی لایکن" است که دانش جویان را با مسائل و نظریه های اصلی "فلسفه زبان" قرن بیست و یکم آشنا می کند و به طور خاص بر پدیده های زبانی تمرکز می کند. نویسنده این اثر، "ویلیام جی لایکن"، کتاب را به چهار قسمت کلی تقسیم بندی کرده است. بخش اول که پیرامون مرجع است، شامل موضوعاتی از قبیل نظریه توصیف راسل و نقدهای صورت گرفته به آن، تمایز دانلان، مسائل آنافورا، اسامی خاص از جمله نظریه ی وصف، ارجاع مستقیم، نظریه علی – تاریخی و نظریه خوشه ای سرل است.
بخش دوم، نظریه های معنا، نظریه های رقابتی درباره ی معنا و مفهوم زبانی را بررسی کرده و مزایا و کاربردهای مختلف آن ها را مقایسه می کند. بخش سوم، کاربردشناسی و کنش های گفتاری و مفاهیم اساسی کاربردگرایی زبانی را معرفی می کند و شامل مباحثاتی مفصل پیرامون مساله توان غیرمستقیم است. بخش چهارم که نیمه ی تاریک نام گرفته، به اشکال مختلف زبان بیانگر و اینکه "معنای استعاری" چیست و چگونه اغلب شنوندگان به راحتی آن را درک می کنند ، اختصاص دارد.
"فلسفه زبان" ویژگی های مثبت برجسته ای دارد که از جمله ی آن می توان به مرور اجمالی فصل و ارائه ی چکیده، مثال های حمایتی واضح، پرسش های مطالعاتی، لیست های حاشیه ای از منابعی برای مطالعه ی بیشتر و واژه نامه ی وسیع و جامع اشاره کرد. در جدیدترین تصحیح این اثر نیز فصول کاملی از زبان بیانی شامل طعنه های کلامی و کنایه، نظریه های تظاهر و معماهای مرجع، نظریه ارتباط، بحث درباره شک و تردید کاپلن و لپور در مورد وابستگی به محتوا و پوشش به روز ادبیات جدید، به چشم می خورد.