شمارنده های سلولی خون شناسی - جلد 8 کتاب های سلامتی، ویرایش 1393

یکی از شاخص های سلامت در انسان، طبیعی بودن تعداد و ابعاد سلول های خونی است. بنابر این، بررسی سلول های خونی می تواند عامل مهمی در تشخیص بیماری ها باشد. بخش خون شناسی نیز، یکی از بخش های بسیار مهم آزمایشگاه تشخیص طبی بوده که روزانه درصد بسیار بالایی از آزمون های مربوط به بیماران را به خود اختصاص می دهد. در بخش خون شناسی، آزمایش های متنوعی بر روی نمونه های خون بیماران انجام می گیرد که بیشتر آن ها را شمارش کامل سلول های خونی (CBC) به همراه شمارش افتراقی گلبول های سفید تشکیل می دهد. این آزمون ها سنگ بنای تشخیص ناهنجاری های خونی را تشکیل می دهند.
در گذشته از روش های دستی جهت شمارش سلول های خونی استفاده می شد، اما به دلیل آنکه این روش ها بسیار وقت گیر و از دقت کمی برخوردار و مستعد خطاهای متعددی می باشند، محققان پس از سال ها تلاش توانستند دستگاه های شمارنده سلول های خونی را عرضه کنند. وظیفه اصلی این دستگاه ها، تهیه گزارش سریع و دقیق به روشی ساده از پارامتر‌های اصلی خون است.
تحلیل‌گرهای هماتولوژی در نخستین مرحله تکاملی خود عمدتاً بر پایه پیشرفت هایی که در زمینه الکترونیک و نور حاصل شده بود، طراحی شدند. شناخته شده ترین مثال این مورد به سال 1950 بر می‌گردد، یعنی زمانی که والاس کولتر ( Wallace H. Coulter)، اصل "امپدانس الکتریکی" را در نخستین شمارش گر سلول های خونی به‌کار گرفت. کولتر روش جدیدی را جهت شمارش پارتیکل های فلزی موجود در یک سوسپانسیون ابداع نمود و سپس این فن آوری را جهت شمارش سوسپانسیون سلول های خونی بکار برد. این عمل در واقع نقطه عطفی در اتوماسیون ( خودکار شدن ) آزمون های هماتولوژی به شمار می رود. به‌تدریج در دستگاه‌های شمارنده، فن‌آوری‌های دیگری نظیر پراکنش نور، رادیوفرکانس و فلوئورسانس به‌کار گرفته شد.