دیوان قصاید و غزلیات نظامی گنجوی: با شرح احوال و آثار

منمونم...از دوستی که این کتاب رو آپلود کرد تشکر می کنم..
:-)

نام بلند آوازه ی نظامی گنجوی بر سریر عالم می درخشد،
انوار ملکوتی قصائد و غزلیاتش دلهای عاشقان را روشن می کند، کور سوی قلب نا امیدان با خواندن اشعارش قوت می گیرد و به ادامه حیات امیدوارشان می سازد که به هستی عشق بورزند و داشته هایشان را قدر بدانند و برای بیشترش به پیش حرکت کنند، حکیم بزرگ نظامی گنجوی عشق و وفا می آموزد، ذلهارا صفا می بخشد، از دلدادگی ها می گوید از رونق بازلر یکدلی و یکرنگی و سلامت نفس می گوید، می گوید که برتر از عشق هیچ چیز نیست و می کوید که هجران و مجزومیتها بیماری است اما عشق مرحم و درمان است، گنجوی از عشق داستانها می گوید، ومی گوید عشق زنذگی و زندگی سزاسر عشق است، که؛ تا عشق هست تا وفا هست تا محبت هست تا جود و سخا هست تا معرفت هست تا دلدادگی هست تا دوست داشتن هست تا تواضع هست تا بی ریایی هست زندگی هم هست و وقتی انسان از آن تهی شد، افتان وخیزان ، نرم نرم به تناسب خالی رگهای خیاتش از خون عشق به رفتگان تا ابد خفته بر زیر خاک و پیوسته به خاک وفراموش شده های ابدی روی خاک خواهد پیوست، عاشق باش، تا هستی عاشق باش تا آخر عمر عاشق باش، عاشق همه ی خلق خدا باش اگر خدا خواهی و عشقت ترا به کمال می رساند اگر دنیا را با انصاف بنگری و خود منصف باشی که اگر چنین عاشق بودی ماندگار میشوی تا انسان هست تو هم هستی ، جسمت نیست اما عشقت نامت را برصفحه ی ناریخ عاشقان خواهد نگاشت، ببین گنجوی چه می گوید ببین ! :
شحنه، کانصاف دهد، دولت میری یابد ... میر چون عادل باشد شه کشور گردد
یاوری کن همه را، تا همه یار تو شوند ... چون همه یار کشی، با تو که یاورگردد؟
لشکرت باید، نان بخش، که آن مور ضعیف ... چون به نان باره بود صاحب لشگر گردد
کرم خون خواره مشو، تا نشوی اندک عمر ... که بسی زی نبود هرکه بسی خور گردد
کرم بادام شو و هرچه خوری باز بر آر ... تا لعاب دهنت بر سرت افسر گردد
آن عمل کن که شود نفس تو چون ساق نبات ... آن نه کین نفس نباتی به صنوبر گردد
کوش تا شهوت خودرا به جوانی شکنی ... کاژدها گردد ماری که معمر گردد
ملک تو رخنه زخون خوردن مظلومان است ... حیض خورشید خورد مه که مجدر گردد
چون تو در بند رهی دانه به انبار بنه ... که گیاهی به یکی خوشه توانگر گردد
وای آن روز که در کشمکش مظلومان ... برسرت هرسر مویی سر خنجر گردد
باتو کس را نبود در دو جهان دو رویی ... همه انصاف تو در شکر تو داور گردد....
باری چنانچه حکیم نظامی به جز این اشعار تکان دهنده و سازنده هیچ غزل و قصیده دیگری نسروده بود باز هم نام بلند آوازه اش بر تارک تاریخ ادب جهان، همچون حافظ و سعدی رحم الله علیهم می درخشید.
اینان آبشخور معرفتشان از چشمه ی زلال الله است
چار چیز است که گر جمع شود در دل سنگ ... لعل و یاقوت شود سنگ بدان خارایی
پاکی طینت و اصل گهر و استعداد ... تربیت کردن مهر از این فلک مینائی
در من این هر سه بود جمع ولیکن باید ... تربیت از تو ، که خورشید جهان آرائی
تلالو تور جاودانه فرهنگ ادب غنی ایران زمین برچهره ی منیر کتابناک گسترده باد
و با تشکر ویژه از سیمین با انتخاب مبارک این کتاب همیشه شکوفا