مجله سخن - دوره هفدهم - شماره 8 - آبان 1346

مجله ادبیات و دانش و هنر امروز

صاحب امتیاز:دکتر پرویز ناتل خانلری

از صفحه‌ی 49 همین شماره:
آقای مستخدم نگاه تحقیرآمیزش را چنان توی سرم کوبید که نزدیک بود چانه‌ام توی سینه‌ام فرو رود و با سکوتش حق آدم جلنبری مثل من را کف دستم گذاشت. وقتی که سنگین سنگین از در بیرون رفت، تا مدتی نگاهم به دنبالش بود و از جسارتی که با دیربرداشتن فنجان چای مرتکب شده بودم، همانطور رنگ می‌دادم و رنگ می‌گرفتم. یک‌دفعه، خنده‌ی دسته‌جمعی حضار توی اتاق منفجر شد و در و دیوار را لرزاند. علت خنده‌شان را نفهمیدم. یکی از حبه‌های قند افتاد روی فرش و مقداری از چای ریخت سر زانوی شلوارم و دومین توپ خنده شلیک شد. دست و پای خودم را پاک گم کردم. آوار، آوار! همه‌ی دنیا، آسمان، زمین بالا می‌رفت، پایین می‌آمد، در هم می‌ریخت...