دیوان اقبال لاهوری: اشعار فارسی

مثال لاله فتادم به گوشه چمنی/ جهان او دگراست وجهان من دگر است
علامه اقبال

فلسفه ی جناب اقبال موسوم و معروف است به فلسفه ی خودی.

آن چه به عنوان خودی و بیخودی از ایشا برجا مانده رساله ای است در خودشناسی

شناخت تقابل واقعی میان فرهنگ شرق و غرب و درنغلطیدن در تعارفات لومپنی و عوام پسند و جاهل فریب از هنرهای این فیلسوف مسلمان پاکستانی است.

شعرهای ایشان تحت عنوان اسرار خودی و رموز بیخودی خواندنی است.
حتما دوستان بخوانند.

مطمئنا لذت خواهند برد.

آدمی اندر جهان هفت رنگ
هر زمان گرم فغان مانند چنگ
آرزوی هم نفس می سوزدش
ناله های دل نواز آموزدش
لیکن این عالم که از آب و گل است
کی توان گفتن که دارای دل است
بحر و دشت و کوه و که خاموش و کر
آسمان و مهر و مه خاموش و کر
گرچه بر گردون هجوم اختر است
هر یکی از دیگری تنها تر است
هر یکی مانند ، بیچاره ایست
در فضای نیلگون آواره ایست
کاروان برگ سفر ناکرده ساز
بیکران افلاک و شب ها دیر یاز
این جهان صید است و صیادیم ما
یا اسیر رفته از یادیم ما....