دیوان کامل ایرج میرزا

ﻫﺮ ﻭﻋﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﺩ ﻫﻮﺍ ﺑﻮﺩ
ﻫﺮ ﻧﮑﺘﻪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﯾﺎ ﺑﻮﺩ
ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﮔﺎﻥ ﺑﺴﭙﺮﺩﻧﺪ
ﺍﯾﻦ ﺷﯿﻮﻩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺳﻢ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ ؟
ﺭﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﺳﺮ ﺍﯾﻦ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ
ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺑﯿﺤﺎﻟﯽ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ!
ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﮑﺎﻧﺪﻧﺪ
ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯽ ﺑﺮﮒ ﻭ ﻧﻮﺍ ﺑﻮﺩ .
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻨﯿﻨﯿﻢ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﯿﻢ ﺩﺭﯾﻐﺎ ...
ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻻﻻﯾﯽ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﺪﻥ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ !
ﺍﯾﮑﺎﺵ ﺩﺭ ﺩﯾﺰﯼ ﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ
ﯾﺎ ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﺑﻪ ﮐﻤﯽ ﺷﺮﻡ ﻭ ﺣﯿﺎ ﺑود
ایرج میرزا

واقعا شاعری توانا و قلم روانی داشت براووووو

این کتاب بسیار کتاب خوبی است و به نظر شخسی من ایرج میرزا یکی از عارفان بزرگ است که سعی دارد افکار خود را به مسلمانان بگوید و برای این که شعر هایش را مردم بخوانند از الفاض زشت در اهن ها استفاده کرده است و کمی تنز به چاشنی ان افزوده است

کو خدا، کیست خدا، چیست خدا
بی جهت بحث نکـن، نیست خـدا
آن که پیغمـــبر ما بــــــود همی
ماعَـــــرَفناک*، بفــــرمود همی
تو دگـــــر طالب پرخـــاش مشو
کاســــۀ گرمتـــــــر از آش مشو
آنچـــه عقل تو در آنها مات است
تو بمیری، همــه موهومات است
* اشاره می کند به حدیث پیامبر مسلمین: «ما عرفناک حق معرفتک و ما عبدناک حق عبادتک» / «ما تو را آنگونه که سزاوار معرفت تو است نشناختیم و آنگونه که سزاوار عبادت تو است عبادت نکردیم.»
« ایرج میرزا»
صفحه ۲۲۳ کتاب

این کتاب یکی از بهترین دیوان های شعر فارسیه

خیلی خوبه به نطرم باید بهش توجه کرد

کاش مردم بیشتر بشناسنش تا بدونن چه شاعر بزرگیه...خدا بیامرزدش.

با سلام و احترام به تمام دوستان و آرا و عقاید ایشان.
بنده تجربه چندانی از شعر، ادبیات و خصوصا "هنر شعرسرایی" ندارم، ولی گاهی اوقات و از روی قریحه ذاتی طراحی تصاویر چهره را انجام می دهم. از این رو اندکی احساس و روح لطیف هنرمندان و دنیای قابل احترام آنها را درک می کنم.
به نظرم دنیای "هنر" دارای حجب و حیایی خاص و قابل احترام است که نباید با لغات ، خطوط و هرگونه ابزاری که هنرمند در اختیار و توان دارد به آن خدشه وارد کند.
اشعار و نحوه بیان مرحوم ایرج میرزا را از این حیث می دانم و با تمام احترامی که برای هنرمند بودن و توانایی ایشان قائلم، سرودن و استفاده از الفاظ رکیک در اشعار را بسان ترسیم نقاشی های زننده و دون شان هنر می دانم. کم نیستند خواننده هایی که در عصر خودمان با بکاربردن لغات زشت و زننده و رکیک امکان گوش سپردن به آهنگهای خود در جمع خانوادگی را سلب می کنند. تا جایی که هیچ انسان صاحب کمالی به خود اجازه گوش سپردن به آنها را نمی دهد.
و از این قبیل استفاده های نامیمون(به زعم بنده) از هنر به وفور وجود داشته و دارد.
شاد باشید

اینچنین الفاظی در شعرطنز عادیه

دوست گرامی Khoday
هرچند ادعای شما در رابطه با ایرج میرزا و موضع گیری عجیب عارف را بعید میدانم اما اگر یندی و منبعی معرفی نمایید بسیار سپاسگذار خواهم بود و با کمال میل اگر اشتباهی در گفته های قبلی داشته ام خواهم پذیرفت و از این موضوع بسیار خرسند میشوم
دوست گرامی amenmarr کاملا با شما موافقم و در کامنت های قبلی هم من با این گردهمایی های شاعرانه. مشکلی نداشتم ولی دوست گرامی این موضوعی که ما دنبال کردیم برای نمونه همان عارف نامه کاملا با آن دسته از ابیاتی که صرفا برای گپ شاعرانه (آنهم در فضای کاملا شخصی ) باب بوده متفاوت است ، مثلا خود ایرج میرزا هجچیاتی دارد همانند همان گرایشاتی که شما برای نمونه گفتید اما عارف نامه اصلا به فضای شخصی منتهی نمیشود بله شاید ایرج میرزا به نوعی نگاه شخصی هم به این موضوع داشت ، اما نمیتوان انتقاد های اورا خصوصا در رابطه با مسئله ی حجاب محدود به فضای شخصی کرد ، همانطور که مولانا هم نسبت به هجویه نگاه ویژه ای داشت هجویاتی که نقدهای اجتماعی را در خود جای داده اما بسیاری از الفاظ به قول دوستان رکیک را نیز شامل میشود