خواب های فلزی

تو اندازه زاویه ها را می دانی
اما نیمساز ها را نمی شود تبعید کرد
مرز ها,
مرز ها تاریخ را پر کرده اند
قلب ها,
در سیم های خاردار تدوین شده اند
و نقشه ها
به حدود معتادند..
زندگی از کوچه های الک دولک
می گذرد
باید با روروک های کودکی
به تسخیر تیله ها رفت
نگاه کن;
کسی در صراحت سینه اش می گرید
اما انسانیت
ترحم انگیزترین واژه محکوم است!
چشمانت ابر ها را نوشیده اند
آیا دستان بایرت سبز خواهند شد
-در اختفایی که عقده هایت را خیس می کنی-
ما در ایستگاه های دود
ما در ایستگاه های پوچ ایستاده ایم..