ارمغان خانقاه
امتیاز دهید
نویسنده:
محمدتقی رهبر
امتیاز دهید
با مقدمه: ناصر مکارم شیرازی
کتاب حاضر که به قلم شیوای دانشمند محترم جناب آقای محمّدتقی رهبر نگاشته شده، از کتاب هایی است که می تواند تصوّف را آنچنان که هست بدون مبالغه نشان دهد.
نویسنده طبق همان شیوه ای که ما همواره در بحث های مربوط به عقاید و مذاهب طرفدار آن بوده ایم، این کتاب را به رشته تحریر درآورده، یعنی با بی نظری و واقع بینی و چنانکه شایسته یک حق جوست مطالب را تعقیب کرده و در هر باب به مدارک قابل اعتماد تکیه زده است; خصوصاً از این نظر که به قلم روان و به صورت داستان نوشته، بیشتر قابل استفاده است.
اینجانب بخش هایی از آن را دیدم و به نوبه خود از نویسنده محترم تشکّر و قدردانی می کنم. امیدوارم این کتاب وسیله خوبی باشد برای کسانی که می خواهند تصوّف را بشناسند. و صوفیان اگر با نظری خالی از تعصّب آن را مطالعه کنند به حقایق تازه ای دست خواهند یافت که شاید آنها را وادار به تجدید نظر در مسلک خود کند.
ناصر مکارم شیرازی
قم اردیبهشت ماه ۱۳۴۰
کتاب حاضر که به قلم شیوای دانشمند محترم جناب آقای محمّدتقی رهبر نگاشته شده، از کتاب هایی است که می تواند تصوّف را آنچنان که هست بدون مبالغه نشان دهد.
نویسنده طبق همان شیوه ای که ما همواره در بحث های مربوط به عقاید و مذاهب طرفدار آن بوده ایم، این کتاب را به رشته تحریر درآورده، یعنی با بی نظری و واقع بینی و چنانکه شایسته یک حق جوست مطالب را تعقیب کرده و در هر باب به مدارک قابل اعتماد تکیه زده است; خصوصاً از این نظر که به قلم روان و به صورت داستان نوشته، بیشتر قابل استفاده است.
اینجانب بخش هایی از آن را دیدم و به نوبه خود از نویسنده محترم تشکّر و قدردانی می کنم. امیدوارم این کتاب وسیله خوبی باشد برای کسانی که می خواهند تصوّف را بشناسند. و صوفیان اگر با نظری خالی از تعصّب آن را مطالعه کنند به حقایق تازه ای دست خواهند یافت که شاید آنها را وادار به تجدید نظر در مسلک خود کند.
ناصر مکارم شیرازی
قم اردیبهشت ماه ۱۳۴۰
آپلود شده توسط:
شیعه زاده
1392/02/15
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی ارمغان خانقاه
با تشکر از شما
هدف فقط ایجاد جرقه ای است برای تحقیق در مورد شیوخ صوفیه.اگر انسان منصف باشد و اهل تحقیق به مطالب جالبی راجع به این افراد در منابع گوناگون برمی خورد
و بهترین منبع برای شناخت صوفیه کتابهای خودشون هستش
و بهترین کتاب برای این مورد به نظر بنده تذکرة الاولیا عطار می باشد که اگر یک بار کامل خوانده شود برای همیشه بحث تصوف حل خواهد شد زیرا عطار خود از سران تصوف است و در مورد هم لباسان و همکاران و همفکران خود مطلب نوشته و نمی توان گفت با غرض نگاشته است
:-):-)