ملا نصرالدین

صبح آمدیم سر ایوان ایستادیم، مشتی به سینه زدیم و خمیازه ای کشیدیم؛ همین طور که دهانمان به خمیازه باز بود، مادر ِ فهیم زیر گوشمان گفت:
بی زحمت الان که دهانت باز است این فهیم ما را هم صدا بزن!
عجب زن کدبانو و صرفه جوئی است مادر فهیم!

عرض به حضور انورتان، ما یک دانه! همسایه جدید داریم که ادعای ستاره شناسی می کند و شب و گاهی روزها! همین طور به آسمان نگاه می کند، ؛ پری روز پرسیدم: فلانی ما را می شناسی؟
گفت: نه!
گفتم: مانده ام تو که همسایه ات را نمی شناسی چطور می خواهی ستارگان را بشناسی؟!

خوب شد امشب ملا جان سرحال است و از خاطرات ایام قدیم خود و فهیم برایمان داستانها نقل میکند
مرسی ملا جان که خاطرمان را با داستانهای شیرینتان خشنود می کنید:-)

پیش پای شما، یک بنده خدایی آمد پر ِ عبایمان را به چشم مالید و با التماس گفت: ملا جان ،قربان خرت بشوم (زیر لب گفتیم آمین!) موی سرم عجیب درد می کند یک دارویی، وردی، دعایی... چیزی بده تا خوب شوم.
پرسیدم: امروز چی خوردی؟ گفت: نان و یخ!
گفتم: برو بمیر که نه غذایت به آدمیزاد می ماند نه دردت!

فهیم زبان بسته دندانش درد می کرد، طفلک از ناچاری دستمالی به صورتش بسته بود و می نالید. الاغ همسایه که از کوچه می گذشت او را دید و گفت: بلا دور است همشهری، چه شده!؟
فهیم گفت: دندانم درد می کند
همشهری! گفت اینکه کاری ندارد زودتر آنرا بکش.
گفت: اگر در دهان تو بود می دادم آن را بکشند!
ما را بگو، روی بام طویله عینهو مرحوم سگمان گرگی نشسته بودیم و یک چشم اشک به زور خنده و یک چشم خون ز درد یار (همان فهیم!)

روزی با فهیم از راهی می گذشتیم. درختی پیدا کردیم و زیر سایه آن کمی خوابیدیم.
نمی دانم چطوری شد که فهیم قند عسل ولمان کرد به امان سایه ی درخت و رفت دنبال اللی تللی اش. وقتی از خواب بیدار شدم دیدم نه فهیم است و نه جای ترش! خورجین را برداشتم و همین طور که ســـوت می زدم، رفتم و رفتم تا اینکه چشمم به خر دیگری افتاد که بی صاحب تر از فهیم بود!
آن زبان بسته را گرفتم و کوله بار را بارش کردم و به راه خود ادامه دادم و با خودم گفتم: گر ایزد ز حکمت ببندد دری، ز رحمت گشاید در دیگری، حتمن!
چند روز بعد یک نفر آمد و مدعی شد که: این خر مال من است. ما (خودمان تنهایی) هم که عمرن زیر بار حرف زور نرفتیم و نمی رویم، گفتیم مال خود خودمان است!
مرد پرسید:: خر تو نر بود یا ماده؟ گفتم: نر.
گفت: این خر ماده است. من هم جواب دادم: اما خر من، خر نامردی بودآ!

از امشب صلاح بر این است که خانه نشین شویم؛ همین جا اطراق می کنیم؛ فهیم یک گوشه و من یک گوشه؛ شاید حاجت گرفتیم و شب فرقت یار آخِر شد...
به به چشممان روشن، اعوان و انصار فهیم قند عسل، برچسب فهیم زدند به کتاب!

فهیم بیا که بگم بگم کار خودشو کرد ،اسرارت داره بر ملا میشه زبان بسته!

*هذیان نوشت:
ملا و فهیم منتظر بودند تا سوار مترو شوند، جوانی ملا را صدای زد و گفت:
ملا... عمّامت بر عکسه!
ملا، با ادب عمّامه اش را برداشت، روی دست چرخاند، دقیق نگاهش کرد و گذاشت روی سر فهیم و همانطور منتظر قطار ایستاد؛ جوانک باز صدا زد:
ملا... خرتم بر عکسه! ملا همانطور که به دم فهیم خیره بود گفت: کاش همه مثل تو واقعیت را می‌دیدند!
قطار حرکت کرد و مجسمه ملا همانجا در ایستگاه ماند.

سلام مرسی از گذاشتن کتاب ولی اصلن وضوح نداره لطفن اگه کسی داره بزاره با وضوح سپاس از همه