دستور زبان فارسی بر پایه نظریه گشتاری

کتاب حاضر، دستور زبان بر پایه نظریه «زایا گشتاری» است. ساخت زبان در سه بخش توصیف می شود و تکیه نظریه زایا گشتاری بر پایه بخش نحوی زبان است و به بخش های دیگر نمی پردازد. این نظریه اولین بار توسط نوآم چامسکی در سال 1957 مطرح شد و با کتاب «جنبه های نظریه نحو» او در سال 1965 گسترش یافت. این نظریه افق های تازه ای را برای بررسی و توصیف زبان نزد پژوهشگران گشود. کتاب حاضر که اولین کتاب بر پایه این نظریه در زبان فارسی است در سه بخش تنظیم شده است: توضیح برخی شالوده های بنیادی نظریه دستور زبان گشتاری، قاعده های نحوی زایا و ژرف ساخت جمله و بررسی روساخت جمله و سازه های آن در زبان فارسی. این کتاب بیشتر برای آشنایان به زبانشناسی تهیه شده به همین دلیل مسائل، فنی بیان شده و برخی مفاهیم بدیهی فرض شده است. نویسنده کوشیده تا مطالب را به زبان ساده بیان کند تا قابل استفاده برای علاقمندان به تحقیقات زبانشناسی هم باشد. بخش سوم کتاب نیز به صورت مستقل و جداگانه، قابل استفاده است. این کتاب ارزشمند حاصل تتبع مهدی مشکوه الدینی است که توسط انتشارات دانشگاه مشهد در سال 1366 ش به طبع رسیده است.