توفیق - شماره مخصوص سفر به ماه

این هفته نامه نمونه ای از اعتراضات برای عدم آزادی بیان بود.

دوست گرامی، منبع دیدگاه من این قسمت از سخنان آقای عبدالمجید مجیدی بود: "شماره ای از روزنامه توفیق که توقیف شد و در پی آن روزنامه بسته شد، شماره ای بود که راجع به هویدا و خانم ایشان یک شوخی زننده ای کرده بودند و روی آن صبر و خوصله دستگاه به حد نهایی خود رسید و جلوی آن را گرفتند... تصور نمی کنم هویدا راجع به یک شوخی، حتی اگر زننده هم باشد... جلوی کار را بگیرد. برای اینکه هویدا با خانواده توفیق ها آشنایی داشت و بعدها هم خیلی به آنها کمک کرد و حتی یکی از برادران توفیق که در سازمان برنامه بود و مدتها بود که حقوق می گرفت اما سر کار نمی آمد وقتی من خواستم اخراجش کنم گفتند نکن و جلوی اقدام مرا گرفتند و این نشان می داد که هویدا با آنها دوست بود... اما چرا جلوی روزنامه را گرفتند به آن صورت... این را من نمی توانم بگویم که هویدا تنها تصمیم گیرنده این کار بوده، نمی دانم و بنا بر این جواب درستی نمی توانم بدهم..." (مصاحبه با عبدالمجید مجیدی، بنیاد مطالعات ایرانی، تاریخ شفاهی ایران، سال 1982 میلادی)

البته این را همه می دانیم که رژیم پهلوی در دهه پنجاه این مجله را برای همیشه توقیف کرد
و دیگر اجازه انتشار آن را نداد... قبل از آن هم چند بار انتشارش متوقف شده بود.

دلیل توقیف مجله توفیق را هم بگوییم بد نیست. کاریکاتوری چاپ کرده بود از همسر امیرعباس هویدا، نخست وزیر وقت که در جواب هویدا که از او پرسیده بود "چرا ازم طلاق میخوای؟ " پاسخ داده بود "برو از دولت بپرس"‌..! البته منظور، "دولت" و دستگاه نخست وزیری نبود، منظور چیز دیگری بود! مجله به دلیل این اهانت به نخست وزیر به حکم دولت توقیف شد. البته انتقاد از هویدا و کابینه او روال همیشگی مجله توفیق بود. اما زمانی که طنازان مجله توفیق پای در حریم زناشویی و خانوادگی آقای نخست وزیر گذاردند، دیگر کاسه صبر دولت هم لبریز شد. قضاوت در مورد درستی یا نادرستی توقیف این مجله با دوستان...

البته این را همه می دانیم که رژیم پهلوی در دهه پنجاه این مجله را برای همیشه توقیف کرد
و دیگر اجازه انتشار آن را نداد... قبل از آن هم چند بار انتشارش متوقف شده بود.

رژیم شاه رژیمی دیکتاتوری بود که در آن آزادی بیان هرگز وجود نداشت!!!!!!!!!!!!!!