آرش کمانگیر: منظومه

شاهکار سیاوش کَسرایی منظومه آرش کمانگیر است. وی از شاگردان نیما بود که به او وفادار ماند.ضمن آنکه سالیان دراز در حزب توده ی ایران فعالیت داشت و حتی بعد از دستگیری رهبران حزب توده ی ایران در دهه ی شصت به عضویت در کمیته ی مرکزی این حزب انتخاب شد.به همین دلیل گروهی او را شاعری مردمی می‌نامیدند.

بخشی از منظومه آرش کمان‌گیر:
برف می بارد؛
برف می بارد به روی خار و خارا سنگ.
کوه ها خاموش
دره ها دلتنگ
راه ها چشم انتظار کاروانی با صدای زنگ...
بر نمی شد گر ز بام کلبه ها دودی،
یا که سوسوی چراغی گر پیامی مان نمی آورد،
رد پاها گر نمی افتاد روی جاده ها لغزان
ما چه میکردیم در کولاک دل آشفته ی دم سرد؟
آنک، آنک کلبه ای روشن،
روی تپه روبه روی من...
در گشودندم.
مهربانی ها نمودنم
زود دانستم، که دور از داستان خشم برف و سوز،
در کنار شعله ی آتش
قصه می گوید برای بچه های خود عمو نوروز،
... گفته بودم زندگی زیباست.
گفته و ناگفته ای بس نکته ها کاینجاست...