رسته‌ها
صدای پای آب
امتیاز دهید
5 / 4.8
با 1203 رای
نویسنده:
امتیاز دهید
5 / 4.8
با 1203 رای
صدای پای آب نام شعر بلندی از سهراب سپهری است که در سال ۱۳۴۴ در مجلهٔ آرش منتشر شد. این شعر معروف‌ترین شعر سپهری است و برخی از منتقدان از آن برداشتی عرفانی داشته‌اند. بیشتر افراد سهراب سپهری را با این شعر می‌شناسند.

اهل كاشانم
روزگارم بد نيست.
تكه ناني دارم، خرده هوشي، سر سوزن ذوقي.
مادري دارم، بهتر از برگ درخت.
دوستاني، بهتر از آب روان.
و خدايي كه در اين نزديكي است:
لاي اين شب بوها، پاي آن كاج بلند.
روي آگاهي آب، روي قانون گياه.
من مسلمانم.
قبله ام يك گل سرخ.
جانمازم چشمه، مهرم نور.
دشت سجاده من.
من وضو با تپش پنجره ها مي گيرم...
بیشتر
اطلاعات نسخه الکترونیکی
تعداد صفحات:
22
فرمت:
PDF
آپلود شده توسط:
Reza
Reza
1386/07/19

کتاب‌های مرتبط

درج دیدگاه مختص اعضا است! برای ورود به حساب خود اینجا و برای عضویت اینجا کلیک کنید.

دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی صدای پای آب

تعداد دیدگاه‌ها:
125
خانه دوست کجاست؟
درفلق بود که پرسید سوار
سهراب سپهری شاعری که شعر هایش آرامش بخش وجود است.:x
کاش بودی سهراب
این روزها
نه در گلستانه ای
و نه در هیچستان
دلم بدجور هوایت را کرده است.
فقط برای تو
روحت شاد
من در این قبرستان
روزگارم مشکیست
تکه سنگی دارم
می کشم بر دوشم
خورده اعمالی نیز
می برم دنبالم ؛ و چه وزنی به سر انداخته ای سهرابم
نه بدستم شمعی
نه چراغی
و نه مهتاب در این ظلمت شب
تا شود تاریِ این قبر وجودم روشن
نه نسیمی نه گلی
نه درختی و نه رودی
نه غزلخوانیِ بلبل
نه به سر قبر من اید ز وفا رهگذری
که بخواند ز برایم دو سه یک آیه ز او
نه ز انجیل و زبور
نه ز تورات و اوستا
نه ز قرآن
نه ز حافظ
نه ز تسبیح ملائک
خبری نیست که نیست
من پر از خاموشی
من پر از آرامش
و پر از زخم سکوت سیمرغ
من پر از ابهامم ...
دل خوش میطلبم سیری چند؟
پای در بند به زنجیری چند؟؟
با چنین باده و جامی ساقی
تو بگو عشق و صفا سیری چند؟؟
با کسب اجازه از محضر سهراب عزیز:
سهراب گفتی:چشمها را باید شست
شستم ولی....گفتی: جور دیگر باید دید
دیدم ولی .... گفتی زیر باران باید رفت
رفتم ولی .... او نه چشمهای خیس و شسته ام را....نه نگاه دیگرم را....هیچ کدام را ندید
فقط در زیر باران با طعنه ای خندید و گفت: ” دیوانه باران ندیده"
آی سهراب گفتی چشم ها را باید شست
شستم، جور دیگه دیدم
ولی لامصب بازم همونی که بود
:D
روزگارم این است :
دلخوشم با غزلی
تکه نانی ، آبی
جمله ی کوتاهی
یا به شعر نابی
و اگر باز بپرسی گویم :
دلخوشم با نفسی
حبه قندی ، چائی
صحبت اهل دلی
فارغ از همهمه ی دنیایی ...

سهراب سپهری دید قشنگی نسبت به زندگی داره...مخصوصا در شعر صدای پای آب که به طور واضع از تعریفش در مورد زندگی صحبت میکنه ...شاعر احساس و پاکی ....از شعر صدای پای آب خوشم میاد...زیباست...
تو کجائی سهراب؟اب راگل کردند.چشم ها را بستند و چه با دل کردند..زخم ها بر دل عاشق کردند.خون به چشمان شقایق کردند....تو کجائی سهراب؟که همین نزدیکی عشق را دار زدند.همه جا سایه دیوار زدند.....ودلم را کشتند...
ایران مادرهای خوب دارد،
و غذاهای خوشمزه،
و روشنفکران بد،
و دشت های دلپذیر...
سهراب سپهری
این نوشته آخرین جمله ی نامه ایست که * سهراب سپهری* از نیویورک یرای احمدرضا احمدی نوشته
صدای پای آب
عضو نیستید؟
ثبت نام در کتابناک