یاسمین

رمان خیلی خوبی بود من این رمان چند بار خوندم و بنظرم با اینکه اخر رمان ناراحت کننده و غم انگیز تموم شد و بهزاد و فرنوش بهم نرسیدن ،ولی بعضی از مشکلات جامعه رو به خوبی بیان کرده و خیلی از اونا هم راسته.یه جورایی رمان اجتماعی،عاشقانه است.

عشق بهزاد و فرنوش واقعا ستودنی بود اما حیف که اینجور عشقا فقط در داستان وجود داره و در عالم واقعیت و مخصوصا در جامعه ی ما که پر از فریب و دروغه وجود نداره یا (خیلی خیلی خیلی) به توان 100 کم! (با این که نویسنده گفت داستانش واقعیه)
البته آتش عشق کمتر از 9 ماهه و باز هم من شک دارم که اگر این دو شخصیت در آخر به هم میرسیدند باز هم اینقدر به هم علاقه نشان میدادند.
اما نظر من درباره ی این کتاب اینه که اگر دنبال یک رمان مثل رمان های عاشقانه و تراژدی شکسپیر میگردید این بهترین رمانه به نظر من آقای مودب پور شکسپیر ایرانیه! اما اگر به عنوان یک رمان اجتماعی میخواهید کتاب را بخوانید بشدت توصیه میکنم که این رمان را نخوانید چون این رمان شما را از واقعیت های جامعه ی ما دور میکنه و این تناقض شما را دچار افسردگی شدید خواهد کرد. موفق باشید

مودب پور میتونست نویسنده ی بزرگی بشه اگه فقط به فکر فروش رمانهاش نبود و یکم شجاعت به خرج میداد و یه مسیر امتحان شده رو هزار بار نمیرفت. اما بنظر من الان رماناش فقط میتونن به مذاق بچه های 12-13 ساله خوش بیان و عده ی دیگه ای که کلا اهل کتاب خوندن نیستنو مثل خودش به تکرار علاقه دارن

مودب پور یکی از بهترین نویسنه هاییه که میشناسم من همه کتاباشو خوندم و به نظرم یاسمین از همه بهتر بود

دو تا شخصیت تو همه کتاب ها ثابتند. 1کم تنوع بد نیست!