زندگی و مبارزه زنان برای آزادی در عهد قاجار

از مقدمه:
در گذر قرن ها با قوانین و سنتهای مذهبی حاکم بر جامعه اسلامی، زنان از ابتدایی ترین حقوق انسانی محروم و در گوشه اندرونی ها محبوس شده بودند. فقها با قید و بندها و بایدها و نبایدهای پرشمار دینی نه تنها امکان هرگونه پیشرفت اجتماعی را از آنان گرفته بودند، بلکه بر نحوه پوشش و رفتار و سکنات و حتی رفت و آمدشان در کوچه و خیابان و تمام اموری که به زندگی شخصی و عمومی شان مربوط می شود، تعیین تکلیف می کردند؛ به گونه ای که قشریون مذهبی با زنان به صورت انسان درجه دوم و در مواردی می توان گفت پایین تر از انسان برخورد می نمودند. به عنوان مثال در طبیعت حیوانات ماده تا به سن رشد کامل نرسند، به جنس نر اجازه جفتگیری نمی دهند اما با قواعد اسلامی دخترکان هشت، نه ساله وادار به ازدواج می شدند. امروزه نیز با حکومت فقها آنان چنین می اندیشند و فتوا می دهند و با تصویب قوانین عقب مانده به دیدگاه خود وجهه قانونی می دهند. قواعد و ضوابط افراطی روحانیون در جامعه عهد قاجار که همواره نشانه اصلی آن به سوی زنان بود به طور کامل به اجرا در می آمد و این همه ناشی از اقتدار بی چون و چرای آنان در صحنه اجتماع بود.
در واقع قاجارها محبوبیتی در میان مردم نداشته و هیچ گاه از سوی ایرانیان پذیرفته نشده بودند اما این هوشیاری را داشتند که به نقطه ضعف خود پی برده و برای حفظ خود با اسلام مآبی و پشتیبانی از روحانیون شیعه، مردم را ساکت نگه دارند...