در باب آزادی

کتاب «در باب آزادی» (On Freedom) اثر تیموتی اسنایدر، تلاشی برای بازتعریف آزادی است؛ آزادی‌ای که فراتر از مفهوم ساده‌ی «رها بودن از موانع» باشد. او پنج بعد را به‌عنوان عناصر بنیادین این آزادی معرفی می‌کند: خودمختاری (sovereignty)، غیرقابل‌پیش‌بینی بودن (unpredictability)، جابه‌جایی (mobility)، حقیقت‌محوری (factuality) و همبستگی (solidarity).
خودمختاری به معنای پرورش انسان‌هایی است که قادر به تصمیم‌گیری و زندگی بر اساس ارزش‌های خود باشند؛ غیرقابل‌پیش‌بینی بودن اشاره به توانایی انسان دارد برای انجام عمل‌هایی که سیستم – نظیر الگوریتم‌ها یا دولت – قادر به پیش‌بینی یا کنترل آن نیست؛ جابه‌جایی شامل امکان حرکت اجتماعی و جغرافیایی است؛ حقیقت‌محوری تاکیدی است بر اهمیت داده‌ها، روزنامه‌نگاری محلی و مقاومت در برابر دروغ؛ و همبستگی به این معناست که آزادی وقتی واقعی است که برای همگان برقرار باشد، نه فقط اقلیت یا نخبه‌ها.
اسنایدر کتاب را با وینتج‌­هایی از زندگی شخصی‌اش پیوند می‌زند: زنگ زدن به ناقوس آزادی در کودکی، تجربه‌اش در زندان به‌عنوان معلم، و سفرش به اوکراین در بحبوحه جنگ. زیلنسکی برایش نمونه‌ای عینی از آزادی و انتخاب اخلاقی است؛ نمونه‌ای از کسی که «چون چاره‌ای جز ایستادن نداشت» باقی ماند. او مفهوم آزادی منفی (آزادی از آلترناتیوهای اجباری) را نقد کرده و بر آزادی مثبت (آزادی برای انتخاب‌های اخلاقی و ساختن جامعه‌ای مشارکتی) تاکید دارد.
اسنایدر معتقد است که تمرکز صرف بر آزادی منفی، زمینه را برای تمرکز قدرت و الیگارشی فراهم می‌آورد.
کتاب در کنار ارائه چارچوب نظری، توصیه‌هایی عملی نیز دارد: تاکید بر اهمیت آموزش ابتدایی برای شکل‌گیری شهروندان آزاد، ضرورت حمایت از رسانه‌های محلی برای حفاظت از حق دسترسی به حقیقت، و پرهیز از «سیاست بدن نرمال‌شده» و استفاده از سیاست‌های بدنی—مانند رای‌دادن با رای کاغذی، حضور فیزیکی در تجمعات، و تعامل چهره‌به‌چهره—برای مقابله با تاثیر منفی فرهنگ دیجیتال.