بهار عجم: فرهنگ لغات، ترکیبات، کنایات و امثال فارسی (آ - چ) - جلد ۱

یکی از فرهنگهای معروف زبان فارسی که در دوره دوم فرهنگ نویسی در هند نوشته شده، «بهار عجم»، تالیف لاله تیک چند بهار است. تذکره نویسان درباره زندگی او سخن چندانی نگفته اند. خود او در دیباچه بهار عجم نوشته است از دوران کودکی تا سن ۵۳ سالگی که به تالیف بهار عجم پرداخته پیوسته به شعر فارسی علاقه ای وافر داشته و مطالعات خود را مدیون دو نفر از استادان خود به نامهای مولانا شیخ ابوالخیر خیرالله ملقب به «خیر المدققین» و سراج الدین علی خان آرزو معروف به «سراج المحققین» می‌داند.
لاله تیک چند بهار اهل دهلی و از خانواده ای متوسط و معمولی بوده و به جز دو نفر استاد مذکور، با فتح علی حسینی گردیزی و میر تقی میرنیر رابطه دوستانه داشته است. به قول مولف «گلزار ابراهیم»، لاله تیک سفری به ایران داشته و از نزدیک با ایران آشنا گشته است.
وی مدتی در دربار دهلی دبیری کرده و از طرف دربار دهلی لقب «رای» یا «راجه» دریافت نموده و در سال ۱۱۸۰ ه.ق وفات یافته است. سال شروع به تالیف بهار عجم معلوم نیست اما چنانکه خود در مقدمه کتاب نوشته، ظاهراً مدت بیست سال مشغول تالیف بهار عجم بوده و بر اساس ماده تاریخی که در پایان بهار عجم به عنوان سال پایان تالیف آن نوشته یادگار فقیر حقیر بهاره، سرانجام آن را در سال ۱۱۵۲ ه.ق به پایان رسانده است.