روانی

از متن کتاب:
در اتاق کوچک و تاریکی در فینیکس آریزونا PHOENIX, ARIZONA، ماریون کرین MARION CRANE داشت خودش را در آینه تماشا می کرد. او نگران بود. موهایش نامرتب بود و برای بازگشت به سر کارش داشت دیرش می شد.
صدایی از پشت سرش گفت: "ماریون نرو".
ماریون در آینه به مرد جوانی می نگریست که داشت روی تختخواب می نشست. او با اندوه به مرد جوان لبخندی زد و گفت: "سام Sam باید به محل کارم برگردم. رئیس ام به خاطر این ساعتهای طولانی ناهار نگران می شه."
سام گفت: "اما بعدازظهر جمعه است و من اغلب تو رو خیلی نمی بینم. نمی تونی بمونی؟"
ماریون در حالی که از این سر به آن سر اتاق می رفت تا کیفش را بردارد، جواب داد: "بذار وقتی که ازدواج کردیم".
سام از تختخواب پرید پایین و پشت سرش ایستاد و با پشت دستش به آرامی کنار صورتش را نوازش کرد و گفت: "هفته آینده می تونم ببینمت؟"
ماریون در حالی که نگاهش را از او دزدیده بود گفت: "چرا؟ برای یک ناهار پنهانی دیگه، به این امید که هیچ کس ما رو با هم در اتاق کوچک و ارزان قیمت هتل نبینن؟ هر هفته همینه."
او به طرف سام برگشت. چشمهایش با عصبانیت برق می زدند اما ناگهان فروکش کردند...