اعترافات من

گفتار نویسنده:
در این یادداشتها یک سلسله تحقیقات روانشناسی را بصورت روانکاوی درونی (اتو کرتیکال) خواهید دید.
بتوفیقات خدای لایزال با نشر این خاطرات ناچیز، بزرگترین قدم در راه حل مشکلات خانواده های ایرانی برداشته شده و در برابر این اقدام خویش هیچگونه انتظاری از احدی نداشته و ندارم و پاداش خود را از پیشگاه ایزدمنان خواستارم.
ولی برخود فرض میدانم که از مهربانیهای بیدریغ سرور ارجمند پدر فرزانه ام آقای محمدباقر اعتضادی و همچنین از محبتهای بی پایان خانم آفاق السلطنه اعتضادی و شمس الملوک غفاری که همیشه و در همه حال پناهگاه من بوده اند سپاسگزاری کنم.
تهران مرداد ۱۳۳۵
مطابق اوت ۱۹۵۶
ملکه اعتضادی