تراژدی مکبث

از مقدمه مترجم:
از قرائن موجود در این نمایشنامه چنان برمی آید که «مکبث» نیز مانند «اتلو» و «لی‌یر شاه» و «هملت» و «کوریولی نوس » و «آنتونی و کلئوپاترا» از آثار سِیّمین یعنی آخرین دوران نویسندگی شکسپیر است و در این دوران (تقریباً از ۱۹۰۲ تا ۱۹۰۸ میلادی) قدرت شاعر در بیان افکار عمیق و خیالات و تصورات دقیق بیشتر بوده است و مهارت او در شرح و وصف حالات و صفات اشخاص این نمایشنامه ها چندانست که هیچ کس نمی تواند در عرصه درام نویسی
باوی دعوی برابری نماید.
آثار شکسپیر در سِیّمین دوران نویسندگیش، همه تقریباً از نوع تراژدیست و کار تراژدی آنست که بشرح جنگ میان نیکی و بدی و جدال انسان با حوادث روزگار بپردازد و وصف غم و رنج و مصیبت و مرگ جزئیست از آن. تراژدی خوب آنست که هم رحم و شفقت را در انسان برانگیزد و هم رعب و وحشت را و فکر خواننده یا تماشاگر را بعالمهای بالاتر ببرد. قصد اصلی شکسپیر در نمایشنامه های بزرگ، وصف کیفیت گسستن علائق طبیعی و شرح ظلم و دروغ و خیانت و حق ناشناسی نسبت بولینعمت و پدر و دوست و خویشاوندست که برای طبع حساس از هر مصیبتی دشوارترست. خیانت مکبث بولینعمت و خویشاوند مهربان خویش و نتایج و عواقب آن، گناه عظیم حق ناشناسی و جاه پرستی را چنانکه باید مجسم می کند...