تماشاگران: نمایشنامه ای در یک پرده

نمایشنامه تماشاگران برای نخستین بار چهارم اکتبر ۱۹۸۷ میلادی در کالین بلیکلی در جشنی در لیریک تپه تر لندن اجرا شد. با پرده دوم افزوده، با عنوان ببین، ببین توسط مایکل کادرون در آلدویچ تیه تر لندن در ۱۷ آپریل ۱۹۹۰ اجرا شد.
صحنهک
قوس پروسنیوم از پشت دیده می شود. اندک دقایق نهایی پیش از شروع نمایش، چراغها آرام آرام روشن می شوند تا آشکار شوند، نسبتا کم نور، نوعی تصویر آینه ای از سالن نمایش، با حضار مخاطب، با نمایشی از نشستن روی صندلی هایشان به کمک راهنمای سالن، خرید بلیت برنامه ها، در آوردن کت ها و گپ زدن.
همه آنچه می توان از این سالن تماشاخانه دوم مشاهده کرد، در واقع بخشی از غرفه ها با یکی از راهروها و درهای ورودی پشت آن است. دوازده صندلی در قسمتهای مختلف بخش مرکزی تعریف شده است: چهار صندلی پهلو به پهلو در نزدیک ترین ردیف به جلو (ردیف F) پنج صندلی پشت سر قبلی (ردیف G)؛ یکی در ردیف پشت سر قبلی و خارج از آنها قرار می گیرد (ردیف H) و دو صندلی کنار هم در پشت سر عقب ترین ردیف (ردیف ۱) به پلان یک در انتها مراجعه کنید.
با شروع نمایش، نه نفر از تماشاگران در این سیزده صندلی می نشینند.
در ۱۶I و ۱۷I در عقب - زوجی آمریکایی: بابی، در پنجاه سالگی و در فرماندهی و مریل، در هفتاد سالگی و بدون
هیچ چیز زیادی، حتی مشاعر خود را کنترل نمی کند.
در ۱۸H - کیت، در چهل سالگی و لباسهایی معمولی و نامرتب پوشیده.
در ۱۲G - کوئنتین که پنجاه سال دارد و همه چیز را در مورد تئاتر میداند. در کنار او در ۱۳G - لی، که در اواخر
نوجوانی است و هیچی درباره چیزهای مختلف نمی داند.
در ۱۵G - چارلز مرد میان سالی که به طرز چشم گیری نسبت به همراهش آماندا، در ۱۶G توجه می کند، کسی که به نظر میرسد توسط پلیس گرفتار می شود.
در F۱۳ جوآن در شصت سالگی و در کنار او در ۱۴F- دخترش هلنا، زنی حواس پرت در چهل سالگی.
۱۴G و ۱۵F و ۱۶F، اشغال باقی میمانند.
راهنمای زن سالن کنار در دولنگه در پشت مستقر شده است. به پلان دو در انتها مراجعه کنید.
موسیقی. راهنمای زن سالن درها را می بندد. چراغ های اطراف کم نور می شوند. پس چراغهای روی صحنه هم کم نور می شوند. لحظه ای تاریکی و سپس تماشاگران با نورپردازی دوباره از صحنه ای عیان می شوند که با آن روبه رو می شوند، جایی است که ما نشسته ایم...