آدمیان نخستین

برگرفته از متن کتاب:
غروب یکی از روزهای تابستان سال ۱۸۲۸ بود. مردی فرانسوی، در حوالی شهر كوچك آبه ويل Abbeville قدم میزد. سخت در اندیشه بود، چنانکه گفتی پاهایش خودسرانه راه می سپردند و در اختیار او نبودند. همین پاها، مانند همیشه او را از کوره راهی که در آن حوالی بود، بسوی گودالی از سنگ ریزه پیش راندند، و در کنار آن از رفتن بازماندند.
مرد بر گودال خم شد و لحظه ای دراز به هزاران سنگریزه ای که سایش آب آنها را صاف و صیقلی کرده بود، نظر دوخت. آنگاه در حالیکه سنگریزه ها، زیر پایش می غلتیدند و فرو می لغزیدند، بدرون گودال سرخورد خم شد و آهسته، سنگریزه ها را با دست زیر و رو کرد، و سنگهای شکسته را بر گرفت، و بدقت يكايك را بررسی کرد. پیش از آنکه شب بر فراز گودال دامن کشد، و او را از کار باز دارد، صدها سنك را بررسی کرد و بدور افکند. اهالی آبه ویل از کار این مرد که «بوشه دو پرت Boucher de perthes » نام داشت و مأمور گردآوری مالیات بود، سردر نمیآوردند ؛ برخی او را دیوانه میپنداشتند و برخی دیگر، سبك مغزش می دانستند اما بوشه دوپرت، بی آنکه از عقائد مردم دربارۀ خود آگاه باشد، در اندیشه های خود غرق بود درباره روزگاری از یاد رفته می اندیشید و نشانی از آن روزگار جستجو میکرد دانشمندان حیات آدمی را بر پهنه زمین بدو بخش کرده بودند. بخش اول را دوران مفرغ می نامیدند، زیرا نخستین آدمیانی که دانشمندان چیزی درباره شان می دانستند، افزارها و سلاح هائی از مفرغ داشتند. بخش دوم را، دوران آهن میگفتند، زیرا آدمیان این دوران افزارهای آهنی میساختند...