دوره ها و برنامه های میان رشته ای

مهم‌ترین بحثی که هم اکنون در مجامع علمی، مراکز آکادمیک و سازمان‌های بین‌المللی جریان دارد و ضرورت آن با تاکید بیشتری گوشزد می‌شود را لزوم تحول در ساختارهای آموزشی متناسب با «پیچیدگی» موجود و «تنوع و تکثر» جاری در جوامع کنونی می‌داند. کتاب دوره‌ها و برنامه‌های میان رشته‌ای، (ترجمه منصور متین ) در حقیقت، ترجمه مقاله‌ای تحقیقی با عنوان (Interdisciplinary courses and programs) اثر هاریت رابلز (Robles Harriett) است که برای پاسخ‌گویی به برخی سوالات، به بررسی تاریخچه، خاستگاه اولیه، و فلسفه کلی آنچه که با عنوان «رویکرد‌های تلفیقی و میان رشته‌ای» مطرح می‌کنند، پرداخته است. به عقیده‌ی هاریت رابلز چالش کنونی آموزش عالی و کالج‌های اجتماعی مورد بحث در کتاب، این است که چگونه مطالعات میان رشته‌ای تقویت و حمایت شوند. موانع بسیاری برای پیاده‌سازی موفق آن وجود دارد؛ از جمله :: ۱- مقاومت اساتید، ۲- فقدان حمایت اداری، و ۳- سخت‌گیرانه بودن سیاست‌ها و رویه‌های موجود در خود کالج‌های اجتماعی. اگر قرار است رویکردهای میان رشته‌ای موفق باشد، باید بیشتر از یک رشته‌ی متوسط یا به اندازه‌ی یک رشته استثنایی حمایت مالی شوند. در حالت آرمانی فُرم باید تابع کارکرد باشد؛ ساختار سازمانی از موازین بازده کاری گرفته تا وظایف دفتری و افراد آن باید به اندازه کافی انعطاف‌پذیر باشند تا خود را با رویکردهای آموزشی غیرسنتی سازگار کند. واقعیت آن است که در یک محیط آکادمیک سنتی بسیار مقرراتی مانند کالج‌های اجتماعی کالیفرنیا که محیط چانه‌زنی جمعی نیز هست غالباً کارکرد تابع شکل است.