نیروی خشونت پرهیزی

پیوند سیاسی - اخلافی عرفی

مبارزات مسلحانه و خشونت‌آمیز برای تغییر رژیم‌های سیاسی در خاورمیانه و آفریقا معمولا به رژیم‌های مستبد انقلابی ختم شده است. در فردای سقوط شاه، دولت تئوکراتیک به‌مراتب سرکوب‌گرتر و شکنجه‌گر‌تر در ایران شکل گرفت. همچنین، مبارزات مسلحانه نیروهای سکولار و چپ در روسیه تزاری و کوبا که بیشتر از هر کسی داعیه آزادی و برابری انسان‌ها را داشتند، به دولت‌های مستبد و خونریز منتهی شد. اما در عین حال، دولت‌ها در خاورمیانه، از رژیم اسد تا دولت پوپولیست اردوغان در ترکیه، حتا اعتراضات صلح‌آمیز معترضان را نیز تحمل نمی‌کنند. میزان و شدت سرکوب در این دولت‌ها متفاوت است، ولی همان طور که باتلر در کتاب جدید خود توضیح می‌دهد، هدف تمام رژیم‌ها ناتوان‌سازی شهروندان از طریق اعمال خشونت زیر نام قانون و عرف است.
به گفته جودیت باتلر، استاد دانشگاه برکلی و نویسنده کتاب معروف «اشفتگی‌های جنسیتی»، دولت‌ها برای سرکوب معترضان همواره آنان را به اعمال خشونت و برهم زدن نظم متهم می‌کنند. اگر معترضان «دست به تظاهرات، بست‌نشینی و برپایی چادر بزنند، متهم به «خشونت» می‌شوند. این در حالی‌ست که آنها «به برخورد فیزیکی متوسل نشده‌اند».
او به دولت ترکیه اشاره می‌کند که در سال ۲۰۱۶ معترضان را به جرم نوشتن توماری دستگیر و زندانی کرد. این گونه دولت‌ها در مواجهه با معترضان، «با نامگذاری و تفسیر مجدد، رفتارهای غیر خشن معترضان را خشونت‌آمیز توصیف می‌کنند و به جنگ سیاسی با آنان می‌روند.» گویا تنها دولت است که حق اعمال خشونت بر دیگران را دارد.