ایران، ای بی وفا، در فکرتم اینجا

تهران، میان یاد و اندوه:
هنگامی که هیولای غروب در غربت
خورشید را می بلعد و ظلمت، آسمان آبی را
دل گرفته، می اندیشم که یادنگاره چیست؟
صدایی گنگ می گوید:
یادی که با نوشته می آید
بر مسیری از جمله، در بافتاری از کلمه
و با محموله ای از حرف
تا تجربه هستی یادنگاره شود
و ثبت بر جریده عالم
یاد اینگونه هستی می یابد...