تفسیر آیه نور

«اللّه ُ نورُ السَّمواتِ و الاَرض؛ خدا نور و فروغ آسمان ها و زمین است.»

در تفسیر این جمله، دیدگاه ها یکسان نیست:
به باور پاره ای، منظور این است که خدای یکتا هدایت گر آسمانیان و زمینیان به سوی شایستگی ها و بایستگی ها و مصلحت هاست.
اما به باور برخی دیگر، منظور این است که خدا به وسیله خورشید و ماه و اختران نورافشان، کران تا کرانِ آسمان ها و زمین را روشن می سازد.
و از دیدگاه برخی، مفهوم آیه این است که خدا آسمان ها را به وجود فرشتگان زینت می بخشد و آراسته می سازد و زمین را به وسیله دانشوران و دانشمندان و متفکران. با این بیان، «نور» در آیه شریفه به باور برخی مفسّران به مفهوم «روشنگر» و به باور برخی به مفهوم «هدایت گر» و از دیدگاه پاره ای به مفهوم «زینت بخش» آمده است...